Η μνήμη πονάει
Είναι σαν μια πληγή που ανοίγει ξανά κάθε χρόνο στις 19 Νοεμβρίου, φέρνοντας πίσω τον κτύπο της καταστροφής που άλλαξε για πάντα τις ζωές τόσων ανθρώπων εκεί στο μακρινό 1979
Πέντε χρονών παιδί, με τα μάτια διάπλατα ανοιχτά, κοιτάζεις το νερό να έρχεται σαν ένα τέρας που καταπίνει τα πάντα.
Η βοή και η εικόνα πραγματικός εφιάλτης.
Η μάνα μου είχε πάει με άλλες γυναίκες στα βόρεια της Κρύας Βρύσης εκεί στο σημείο του Γυμνασίου του Κοτσιρίλου όπου κατέφθανε το ορμητικό νερό.
Οι μέρες μετά την καταστροφή είναι σαν ένα θολό όνειρο. Θυμάμαι στρατιωτικό ελικόπτερο να προσγειώνεται στην κεντρική πλατεία, στρατιώτες που μοιράζουν τρόφιμα και κουβέρτες, άνθρωποι που περιμένουν με αγωνία και ελπίδα. Εσύ, μικρό παιδί, στην πλάτη της μάνας σου, γίνεσαι μάρτυρας μιας ολόκληρης κοινότητας που προσπαθεί να επιβιώσει.
Ο πατέρας μου έμεινε πίσω, παλεύοντας να σώσει ό,τι μπορεί από το σπίτι μας που ήταν γεμάτο νερό. Ο θείος μου ο Πανάτας έρχεται με τον γεωργικό ελκυστήρα, σαν άγγελος σωτήρας, για να πάρει την οικογένειά μου μακριά από την καταστροφή.
Αυτή η μέρα δεν είναι απλώς μια επέτειος. Είναι μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ. Οι ψυχές που χάθηκαν στο Λιποχώρι, οι άνθρωποι που εκτοπίστηκαν, οι περιουσίες που καταστράφηκαν - όλα αυτά αφήνουν ένα ανεξίτηλο σημάδι στη συλλογική μνήμη.
Και παρά την τραγωδία, υπάρχει και μια πλευρά ανθρωπιάς. Η αλληλεγγύη των ανθρώπων, η δύναμη να σηκωθείς ξανά, να ξαναχτίσεις, να συνεχίσεις. Και τα καταφέραμε.
Το ιστορικό έχει ως εξής:
Πριν απο 45 χρόνια καταρρακτώδεις βροχές πλήττουν την Πέλλα και κρατάνε μια εβδομάδα περίπου.
Η στάθμη του νερού στο φράγμα του Άγρα (πάνω από την Έδεσσα) ανεβαίνει επικίνδυνα.
Οι αρχές αναγκάζονται να ανοίξουν τα θυροφράγματά του φράγματος για να μην πλημμυρίσει η πόλη της Έδεσσας.
Δυστυχώς το φράγμα έσπασε και τα ορμητικά νερά πλημμύρισαν οτι έβρισκαν στην πορεία τους.
Οι ζημιές ήταν ανυπολόγιστες σε υποδομές, ζωικό και φυτικό κεφάλαιο, επιχειρήσεις και σπίτια, κλονίζοντας τη ζωή των κατοίκων.
Οι κάτοικοι της περιοχής του Κάμπου των Γιαννιτσών και των υπολοίπων περιοχών αναγκάστηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα να μετακομίσουν κυρίως στα Γιαννιτσά (ο παλιός ο Αντιπρόεδρος Κρύας Βρύσης κ. Χάλης μου περιέγραψε περιστατικό πως τους επισκέφτηκε σε σχολείο των Γιαννιτσών), αλλά και στην Αλεξάνδρεια.
Επίσης πολλοί κάτοικοι μετέβησαν σε χωριά ή πόλεις που διέμεναν συγγενείς τους για να τους φιλοξενήσουν, ενώ προσπαθούσαν καθημερινά να μαζέψουν και να περισώσουν ότι μπορούσαν από την περιουσία τους.
Η Πέλλα θρήνησε τρεις νεκρούς.
Αξίζει να δείτε και το βίντεο από την εκπομπή της ΕΡΤ3 που περιγράφει το χρονικό εκείνων των ημερών.
Για την Ιστορία στη δίκη που έγινε δεν βρέθηκε κάποιος υπαίτιος
Δημ. Τσουφλίδης
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Μη διστάσετε να προσθέσετε σχόλια στο δημοσίευμα που σας ενδιαφέρει.
Η εφημερίδα karatzova.com ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών της εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας που ορίζουν οι ελληνικοί νόμοι. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.