3 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Aναπηρία και κανόνες συμπεριφοράς

Τα δικαιώματα των Α με Α απασχόλησαν τον ΟΗΕ και άλλους Διεθνής Οργανισμούς. Συντάχθηκαν πρότυποι κανόνες που εφαρμόζονται από μεγάλο αριθμό κρατών και αποτελούν την ηθική και πολιτική δέσμευση για εξίσωση ευκαιριών. Η 3 Δεκέμβρη <<Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας >>καθιερώθηκε για την προάσπιση πολιτικής δράσης των  Α με Α και των οργανώσεών τους.   To σύνταγμα προβλέπει το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία να απολαμβάνουν μέτρα που εξασφαλίζουν την αυτονομία τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρα.
Η αναπηρία δεν είναι νόσος. Είναι κατάσταση που αφορά διαφορετικούς όρους και συνθήκες ζωής του ανθρώπου. Η διαφορετικότητα δεν πρέπει να ορίζεται σαν στίγμα  ή  ιδιαίτερη ταυτότητα αλλά, να αποτελεί πράξη συνείδησης  προς όφελός τους. Οφείλουμε σεβασμό και αποδοχή της ιδιαιτερότητας συμβάλλοντας έτσι στην αλλαγή κοινωνικών στάσεων και αντιλήψεων που αντιμετωπίζουν καθημερινά στη ζωή τους.
  Όλοι από την πλευρά μας να συμβάλλουμε στην αλλαγή νοοτροπίας και στην προσέγγιση των ατόμων με αναπηρία μέσα από ενημερωτικές και εκπαιδευτικές εκστρατείες.
  Οι μικρές ηλικίες νηπιακή και δημοτικού είναι η πιο ιδανικές για παρέμβαση αλλαγής νοοτροπίας.
Η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας – Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης προχώρησε στην έκδοση ενός οδηγού όπου περιέχει 18 κανόνες συμπεριφοράς καθημερινής επικοινωνίας με Α με Α . Σχεδιάστηκε για να βελτιωθεί η καθημερινή ζωή τους.
  Το κείμενο αποτελεί μετάφραση από τα αγγλικά αντίστοιχης έκδοσης Κροατικής Συνομοσπονδίας. Α με Α και έχει ελεγχθεί  από την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων  με Αναπηρία.(ΕΣΑ με Α).

Συνοπτικά αναφέρει:
1 Αν κρίνουμε  ανάγκη να βοηθήσουμε ένα άτομο με αναπηρία μπορούμε να ρωτήσουμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος.
2. Όταν συστηνόμαστε σε ένα άτομο με τεχνητό ή ακρωτηριασμένο χέρι να μην αποφεύγουμε να του δώσουμε το χέρι μας.
3. Να μιλάμε απευθείας στο άτομο με αναπηρία παρά μέσω του  συνοδού του.
4. Να μιλάμε φυσιολογικά με κοινές εκφράσεις όπως <<τα λέμε>>, <<πρέπει να προλάβω>> ανεξάρτητα από την αναπηρία του.
5.Αν μιλάμε με άτομο σε αναπηρικό αμαξίδιο, να σκύψουμε στο ύψος του.
6. Αν δεν καταλαβαίνουμε τι λέει ένα άτομο με προβλήματα ομιλίας να μην προσποιούμαστε ότι το καταλαβαίνουμε . Να ζητούμε να το επαναλάβει.
7. Να μιλάμε αργά και καθαρά σε άτομο με προβλήματα ακοής.
8.Όταν χαιρετάμε ένα τυφλό ή με μειωμένη όραση άτομο να αναφέρουμε το όνομα μας . Αν θέλουμε να προσφέρουμε βοήθεια να ακουμπήσει στο βραχίονά μας.
9. Άτομα με προβλήματα ακοής ή όρασης μπορούν να επικοινωνήσουν μέσω της αίσθησης της αφής , σχηματίζοντας γράμματα στην παλάμη.
10.Αν δεν έχουμε οικειότητα με ένα άτομο, να μην το ρωτάμε για την αναπηρία του.
11. Να είμαστε διακριτικοί και υπομονετικοί. Ένα άτομο  με αναπηρία μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να κάνει κάτι.
12. Να μην το επαινούμε υπερβολικά στις φυσιολογικές καθημερινές εργασίες.
13.Να παραχωρούμε τη θέση μας στη γραμμή.
14. Να προσφέρουμε τη θέση μας στα μέσα μαζικής μεταφοράς και αφού  ρωτήσουμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το βοηθήσουμε να  επιβιβαστεί ή αποβιβαστεί στο λεωφορείο.
15.Να μη μην αγγίζουμε ορθοπεδικά βοηθήματα (πατερίτσες, μπαστούνι, αναπηρικό αμαξίδιο), ούτε να το χρησιμοποιούμε για να κρεμάσουμε ψώνια. Το αναπηρικό αμαξίδιο θεωρείτε προέκταση του σώματος.
16.Να μη χαϊδεύουμε ένα σκύλο – βοηθό αν δε ζητήσουμε την άδεια του ιδιοκτήτη.
17.Να προσέχουμε τους οδηγούς αυτοκινήτων που φέρουν το αναπηρικό σήμα. Να μην παρκάρουμε σε μέρη που είναι παρκαρισμένο με τα σήματα πρόσβασης αναπηρικού αμαξιδίου και μπροστά σε ράμπες.
18. Να μη δείχνουμε οίκτο. Να τους συμπεριφερόμαστε σαν ίσοι γιατί αυτό είναι. Όταν ένα παιδί λόγω αθώας περιέργειας ρωτήσει για τον άνθρωπο με αναπηρία  να εξηγήσουμε όσο πιο απλά γίνεται όσα γνωρίζουμε για το είδος της αναπηρίας αυτής.

ΔΗΜΚΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ
ΤΟΥ ΚΔΑΠ με Α "ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ"

Share on Google Plus