«Οπαδική ομερτά» και στα Γιαννιτσά;

Με λύπη ενημερωθήκαμε για τα συμβάντα που διαδραματίσθηκαν στα γραφεία του Συνδέσμου φίλων της ποδοσφαιρικής ομάδας του Άρη Θεσσαλονίκης στα Γιαννιτσά. Η λύπη μας έγινε μεγαλύτερη διαβάζοντας με προσοχή όλα τα σχόλια που ακολούθησαν το ρεπορτάζ. Πέραν των προβληματισμών 3-4 πολιτών που εκφράσθηκαν με σοβαρότητα και νηφαλιότητα προσεγγίζοντας με επιτυχία το πρόβλημα από διάφορες πλευρές, παρατηρήσαμε ότι η αντιπαλότητα μεταξύ των φιλάθλων - οπαδών δεν μειώθηκε καθόλου.

Βλέποντας την αντιπαλότητα αυτή να φουντώνει ακόμη και στα σχόλια βεβαιωθήκαμε πλέον ότι τα παιδιά αυτά δεν έχουν επίγνωση τι ακριβώς έγινε, τι ακριβώς έκαναν, που μπορούσε να καταλήξει το περιστατικό.  Και αν τα παιδιά αυτά, όπως όλα σχεδόν τα παιδιά, δεν έχουν επίγνωση του μεγέθους των ενεργειών τους, εμείς οι κατά τα άλλα υγειά σκεπτόμενοι πολίτες ως γονείς, ως πολιτικοί, ως καθηγητές, ως αστυνομικοί, ως εισαγγελείς, ως ηλεκτρονική εφημερίδα τι πράξαμε ή τι θα πράξουμε στο μέλλον για να αποτρέψουμε παρόμοια περιστατικά, τα οποία ίσως οδηγήσουν να στείλουμε στο εδώλιο έναν ανήλικο ως αποκλειστικά υπαίτιο εγκληματία, δακτυλοδεικτώντας τον ως τον αποδιοπομπαίο τράγο της υπόθεσης; Γιατί κανένας δεν μας εξασφαλίζει ότι σε μια σύρραξη, σε μια συμπλοκή θα υπάρχουν μόνο μικροτραυματισμοί ή μικροφθορές σε οικήματα όπως στη συγκεκριμένη.

Εύλογα λοιπόν τίθενται τα ερωτήματα:       

Μήπως τελικά με τη ανοχή και την «απραξία» της Πολιτείας, λόγω του γεγονότος ότι δεν υποβλήθηκαν εγκλήσεις, υποθάλπεται και συντηρείται η αντιπαλότητα αυτή; Μήπως τελικά με την «αδιαφορία» των καθηγητών των παιδιών αυτών να σκύψουν στο πρόβλημα διατηρούνται τα παιδιά μας σε μια «ημιάγρια» κατάσταση, βλέποντας τον άλλο που δεν συμφωνεί δεν συμπλέει με τις δικές του προτιμήσεις ως εχθρό και αντίπαλο; Μήπως με την «ανοχή» της Πολιτείας, εκφραζόμενη από τις τοπικές αρχές, να μην τηρούνται με μεγάλη σχολαστικότητα και αυστηρότητα οι όροι και προϋποθέσεις που ο Νόμος ορίζει για την ίδρυση και λειτουργία Συνδέσμων, δημιουργηθούν νέοι «πυρήνες», νέες «εστίες» σύρραξης; 

Μήπως, τέλος, η «απραξία» ημών των γονέων των παιδιών αυτών, όλων των γονέων η «απραξία» εκληφθεί ως αδυναμία, ως επικρότηση ακόμη των ενεργειών των παιδιών μας, οδηγηθούμε ξανά σε νέα παρόμοια περιστατικά; Σε κάθε περίπτωση αν το περιστατικό αυτό δε γίνει αφορμή να ανασκουμπωθούμε και να ενεργήσουμε, να μην ψάχνουμε τους υπαίτιους της επόμενης πιο αιματηρής σύρραξης.   

Αν δηλαδή στην επόμενη συμπλοκή έχουμε κάποια βαριά σωματική βλάβη ή κάποιο θύμα, τότε όλοι οι παραπάνω Θεσμοί θα τρέξουμε ο ένας να ρίξει στον άλλο ευθύνες για ολιγωρία και απραξία. Και όπως γίνεται πάντα τελικά όλοι θα αποφανθούμε ότι αποκλειστικά υπαίτιος των πράξεων αυτών είναι ο ανήλικος ή ο 20χρονος, τον οποίο θα σύρουμε στο εδώλιο για να του επιβάλουμε την ποινή. Αν όμως όλοι εμείς οι αρμόδιοι (γονείς, πολιτεία, καθηγητές, αστυνομία, εισαγγελία, ΜΜΕ κλπ) είχαμε κάνει κάτι και δεν παραμέναμε απλοί θεατές του επεισοδίου ώστε οι νεαροί να μην συνεχίσουν την οπαδική αντιπαλότητα, θα ήμασταν βέβαιοι ότι παρόμοια περιστατικά δεν θα επαναληφθούν. 
Αν όμως δεν πράξουμε τίποτε, τότε ήμαστε εμείς οι αποκλειστικά υπαίτιοι του επόμενου επεισοδίου και εμείς αυτοί που πρέπει να καθίσουμε στο εδώλιο του κατηγορουμένου και όχι ο μη κοινωνικοποιημένος ΑΝΗΛΙΚΟΣ, το παιδί μας…….
Υποχρέωση της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας αποτελεί η ανάδειξη του ζητήματος και μέσα από την ευαισθητοποίηση και τον προβληματισμό να οδηγηθούμε στην επίλυσή του. Δηλώνουμε ανοιχτοί σε κάθε προσπάθεια που συντείνει προς τον σκοπό αυτό, βεβαιώνοντας προς κάθε πολίτη ή φορέα ότι θα φιλοξενήσουμε τις απόψεις και θέσεις τους στις σελίδες της.   

Share on Google Plus