Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών
Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2018, στις 20.30
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Ο εγγονός. Η γιαγιά. Και οι δύο. Ανακαλούν εικόνες και εμπειρίες.
Ο ένας για να ορίσει ίσως τη σχέση του σεφαραδίτικου πολιτισμού με την ενεστώσα ζωή του, η άλλη γιατί από μικρή πάντα τραγουδούσε, πάντα αφηγούνταν.
Μια ιστορία όπου το παρόν και το παρελθόν συνυπάρχουν∙ ένα ταξίδι με όχημα την –όχι και τόσο πρόθυμη πολλές φορές– μνήμη. Στην περίπτωση της Ζάνα, μέσα από αναμνήσεις, στην περίπτωση του Ιντό, μέσα από λέξεις και εικόνες. Ούτως ή άλλως, ό,τι κάνουμε και λέμε στο παρόν, εξαρτάται από το πώς έχουμε αντιληφθεί το παρελθόν.
«Ο Λέων Ναρ, ύστερα από πέντε ερευνητικά επιστημονικά βιβλία για τη Θεσσαλονίκη και τους Εβραίους της πόλης, «βουτάει» για πρώτη φορά στην πρόζα. Γράφει ανασύροντας από τις μνήμες, εικόνες, ήχους της δικής του κληρονομιάς με τα σεφαραδίτικα που άκουγε να μιλούν στο σπίτι παππούδες, γιαγιάδες, γονείς.»
Γιώτα Μυρτσιώτη, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
«Η παράσταση … θυμίζει πως οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν κάποτε μετανάστες και έχει αναφορές στην ιστορία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και ως εκ τούτου στο μεγαλύτερο ίσως τραύμα που έχει υποστεί πληθυσμός της πόλης…»
Κυριακή Τσολάκη, Μακεδονία
«Ένας φόρος τιμής στην ισραηλιτική κοινότητα της Θεσσαλονίκης»
Πλήκα Μαρούλα, ΑΥΓΗ
«Ο Μιχάλης Σιώνας … με τη σύζευξη μορφών τέχνης (υποκριτικής, μουσικής, τραγουδιού, χορού) και τεχνολογίας, έδωσε μέσα σε εβδομήντα λεπτά μια ολόκληρη εποχή και τις συνιστώσες της. Γιαγιά και εγγονός ανακάλεσαν εικόνες κι εμπειρίες, ζωντάνεψαν σκηνές περασμένων χρόνων, σκόρπισαν τον Ενεστώτα και τον Παρατατικό στην αίθουσα ασύμμετρα, απρόσμενα αλλά συγκινητικά και ενθουσίασαν τους θεατές. Ζωντανή μουσική επί σκηνής κι ένα έξοχο εύρημα. Κάθε επιφάνεια έγινε οθόνη, όπου προβλήθηκαν στιγμιότυπα –ντοκουμέντα , ενώ η κάμερα σε λειτουργία κατέγραφε τη δράση και την παρουσίαζε ταυτόχρονα πάνω σε τοίχο, σε έπιπλα, σε σώματα, σε μαντήλες.»
Παύλος Λεμοντζής, thesspress.gr
«…Και τόσο με άμεσο όσο και με έμμεσο τρόπο ανακινεί ένα παραμελημένο ζήτημα, για τους πατριώτες του, ένα κομμάτι αυτής της πόλης, που έσβησε για πάντα, σαν ένα τίποτα, αλλά και γενικότερα το θέμα της προσφυγιάς, και μας προκαλεί να μην εφησυχάζουμε στη λήθη, γιατί κανείς ποτέ δεν ξέρει πότε μπορεί να έρθει κι η δική του η σειρά. Όπως όμως αναδύεται από όλο το αληθινά ανθρώπινο κείμενό του, ευτυχώς, παρακαταθήκη για όλους μας δεν παύουν να παραμένουν οι ανθρώπινες σχέσεις, το γέλιο, το τραγούδι, η αγάπη!»
Βικτωρία Ιωσηφίδου, stosanidi.blogspot.gr
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Σιώνας
Σκηνικά- Κοστούμια: Γιάννης Κατρανίτσας
Φωτισμοί- Διδασκαλία κάμερας: Χάρης Πάλλας
Video mapping: Κλεάνθης Καραπιπέρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Λίλα Βλαχοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: Ναταλία Λαμπροπούλου
Διανομή: Σοφία Καλεμκερίδου, Γιάννης Χαρίσης
Μουσικοί επί σκηνής: Στέλλα Καμπουρίδου (καβάλ), Γιώργος Μιναχείλης (κανονάκι), Ηλίας Σαρηγιαννίδης (πολίτικο λαούτο).
Σας ενημερώνουμε και ζητούμε την κατανόησή σας διότι η προγραμματισμένη για χθες το βράδυ κλήρωση για την προσφορά 3 προσκλήσεων για την παραπάνω θεατρική παράσταση δεν πραγματοποιήθηκε λόγω τεχνικού προβλήματος, οπότε και ακυρώνεται.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Μη διστάσετε να προσθέσετε σχόλια στο δημοσίευμα που σας ενδιαφέρει.
Η εφημερίδα karatzova.com ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών της εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας που ορίζουν οι ελληνικοί νόμοι. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.