Ένας Σκυδραίος Δήμαρχος σε περιφέρεια των Βρυξελλών

Ο Χρήστος Δουλκερίδης, παιδί Ελλήνων μεταναστών, γεννημένος στο Βέλγιο, μπήκε στην πολιτική πριν από τριάντα περίπου χρόνια, τα τελευταία 20 με τους Οικολόγους
Σημαντική άνοδος των Οικολόγων-Πράσινων στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στο Βέλγιο.

Στην περιφέρεια των Βρυξελλών τα ποσοστά των Οικολόγων εκτοξεύτηκαν τόσο ψηλά ώστε οι πολιτικοί αναλυτές να κάνουν λόγο για «πράσινο κύμα». Η εντυπωσιακότερη άνοδος σημειώθηκε στο Δήμο των Ιξελλών (Ixelles) όπου με επικεφαλής τον Έλληνα Χρήστο Δουλκερίδη οι Πράσινοι έρχονται πρώτοι με ποσοστό της τάξεως του 33%.

Στον Δήμο αυτό, όπου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, και το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, πρώτο κόμμα ήταν πάντοτε, από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά, το κεντροδεξιό κόμμα MR στο οποίο ανήκει και ο νυν πρωθυπουργός του Βελγίου Σαρλ Μισέλ. Με καταμετρημένο σχεδόν το σύνολο των ψήφων το MR έρχεται πλέον δεύτερο στις Ιξέλλες, με ποσοστό της τάξεως του 26%, και ο Χρήστος Δουλκεριδης, γιος μεταναστών ανθρακωρύχων της δεκαετίας του 1960, είναι ο πρώτος Έλληνας που καταλαμβάνει Δήμο στην περιφέρεια των Βρυξελλών.


Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο blog του, doulkeridis.be, «Το όνομά μου είναι Χρήστος Δουλκερίδης. Γεννήθηκα στις Βρυξέλλες το 1968, σε μια συνοικία από τις πιο φτωχές της πόλης, κοντά στην Gare du Νord. Έμεναν κυρίως Τούρκοι και Έλληνες μετανάστες και κάποιοι ηλικιωμένοι Βέλγοι. Μέχρι επτά χρονών μείναμε εκεί, σε ένα δυάρι. Στο ένα δωμάτιο κοιμούνταν οι γονείς και το άλλο λειτουργούσε ως σαλόνι, καθιστικό, κουζίνα και υπνοδωμάτιο για μας τα παιδιά. Δεν υπήρχε λουτρό. Κάναμε μπάνιο όπως παλιά, ζεσταίναμε το νερό και πλενόμασταν στη λεκάνη. Αναφέρω αυτή τη συνοικία γιατί προχθές πήγα ξανά στο ίδιο κτίριο όπου μεγάλωσα. Ως υπουργός Οικισμού για τις Βρυξέλλες τώρα πια, για να εγκαινιάσω ένα καινούργιο κτίριο...».

"Ο παππούς και η γιαγιά στη Σκύδρα ήταν αγρότες και φτωχοί. Δυσκολευόμουν γιατί οι τουαλέτες ήταν τούρκικες, γεμάτες μύγες, τα φαγητά ποντιακά, δεν ήμασταν μαθημένοι σ΄ αυτά. Ήμουν μικρός και δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω την ποντιακή μου καταγωγή. Στη Ρόδο το σπίτι ήταν καλύτερο. Η θάλασσα της Ρόδου, αυτό το υπέροχο μπλε, είναι κάτι το αξέχαστο. Όταν με πήγε ο πατέρας μου για πρώτη φορά στη θάλασσα του Βορρά και αντίκρυσα το γκρι χρώμα της, έβαλα τα κλάματα. Τον κατηγόρησα ότι μου είπε ψέματα, γιατί αυτή δεν ήταν θάλασσα πραγματική. Με τα χρόνια έμαθα να απολαμβάνω και την ομορφιά της γκρίζας, βόρειας θάλασσας".

Και συνεχίζει, «Ο πατέρας μου είναι Πόντιος στην καταγωγή. Η οικογένειά του ήρθε στην Ελλάδα από την Τουρκία, στις αρχές του περασμένου αιώνα, εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία. Ο πατέρας μου μετανάστευσε στο Βέλγιο για να δουλέψει στα ανθρακωρυχεία, στο Λιμβούργο, στη φλαμανδική πλευρά, στο Βόρειο Βέλγιο. Έπαθε ατύχημα και ήρθε στις Βρυξέλλες για να βρει δουλειά. Δούλεψε οικοδόμος, ταξιτζής, παντοπώλης. Στο τέλος έκανε εμπόριο ελληνικών προϊόντων στις λαϊκές μαζί με τη μητέρα μου. Η μητέρα μου είναι Ροδίτισσα. Ήρθε στο Βέλγιο για να επισκεφθεί τον αδελφό της αλλά από τη δεύτερη μέρα έπιασε δουλειά στο εργοστάσιο. Γνώρισε τον πατέρα μου στις Βρυξέλλες, με προξενιό».

Μιλώντας στο ΑΠΕ-MΠΕ ο Χρήστος Δουλκερίδης σημείωσε ότι η άνοδος των Οικολόγων στο Βέλγιο «οφείλεται σε δύο παράγοντες: στο γεγονός ότι με ιδεολογική συνέπεια παλεύουν κατά του μεγαλύτερου κινδύνου που απειλεί σήμερα την ανθρωπότητα, την κλιματική αλλαγή, καθώς επίσης και στο γεγονός ότι μάχονται τον σκοταδισμό και την Ακροδεξιά που απειλούν σήμερα την Ευρώπη».

Ο Χρήστος Δουλκερίδης, παιδί Ελλήνων μεταναστών, γεννημένος στο Βέλγιο, μπήκε στην πολιτική πριν από τριάντα περίπου χρόνια, τα τελευταία 20 με τους Οικολόγους.
Το 2009, μετά τη μεγάλη επιτυχία του κόμματός του στις περιφερειακές εκλογές, με ποσοστό που άγγιξε το 20%, είχε μπει στην περιφερειακή κυβέρνηση των Βρυξελλών ως υφυπουργός Στέγασης (ένα από τα σοβαρότερα υπουργεία).

Ως προς τα «παραδοσιακά» κόμματα του Βελγίου, τόσο οι Σοσιαλιστές όσο και οι Φιλελεύθεροι Ρεφορμιστές του MR είδαν τα ποσοστά τους να μειώνονται, πληρώνοντας το πολικό κόστος των οικονομικών σκανδάλων στα οποία ενεπλάκησαν στελέχη τους τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο οι Σοσιαλιστές εξακολουθούν να παραμένουν η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στο γαλλόφωνο Βέλγιο, όπως άλλωστε και ακροδεξιοί εθνικιστές του N-VA στο ολλανδοφωνο (και πλέον εύπορο) Βέλγιο, όπου κυριάρχησαν για μια ακόμα φορά στην Αμβέρσα.

Share on Google Plus