Αναβίωσε στο Μεσιανό το «ταφικό έθιμο» - Οι ζωντανοί … «αντάμωσαν» με τους νεκρούς! (βίντεο)

Το «ταφικό έθιμο» αναβίωσε την Δευτέρα του Πάσχα, 29 Απρίλιου, στις 10.30 π.μ., στα κοιμητήρια Μεσιανού του δήμου Πέλλας, με μια πρωτοβουλία που υλοποίησε και φέτος ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ποντίων Μεσιανού, σε συνεργασία με την ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α. Πέλλας. Πρόκειται γιε ένα έθιμο – σεβασμό στη μνήμη των νεκρών, στις δοξασίες αλλά και στην πραγματικότητα της παράδοσής μας, όπως ανέφεραν οι υπεύθυνοι του Συλλόγου.

Κρασί, μπόλικα φαγητά, γλυκά, ποντιακή λύρα, ανέκδοτα, γέλια και τραγούδια., ήταν τα στοιχεία που συνέθεσαν για μία ακόμα φορά το σκηνικό στο κοιμητήριο του Μεσιανού. Η δεύτερη μέρα του Πάσχα είναι για το συγκεκριμένο χωριό μια μέρα χαράς, αναμνήσεων, μια μέρα που το τραπέζι αντί για τα σπίτια στρώνεται δίπλα στα μνήματα και οι ζωντανοί … «ανταμώνουν» με τους νεκρούς.


Μετά την Ανάσταση, κεντρικό ρόλο στα έθιμα της εποχής διαδραματίζει το «ταφικό έθιμο» του Πόντου, σύμφωνα με το οποίο οι ψυχές των νεκρών ανεβαίνουν στον επίγειο κόσμο την ημέρα της Ανάστασης για να παραμείνουν ως την ημέρα του Αγίου Πνεύματος. Έτσι τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα, οι συγγενείς τους στήνουν ολόκληρο τραπέζι πάνω στα μνήματα, υπό τους ήχους της ποντιακής λίρας.

Στο Μεσιανό και φέτος από νωρίς το πρωί οι νοικοκυρές ετοίμασαν τους μεζέδες, τα πιροσκί, τις πίτες, τα στύπα. Τα φαγητά και οι μεζέδες μαζί με τις καρέκλες και τα τραπέζια στήθηκαν στον περίβολο του νεκροταφείου. Τα μνήματα είχαν ήδη λάμψει από καθαριότητα, τα κεριά άναψαν και το τρισάγιο τελέστηκε από τον ιερέα του χωριού.

«Είναι μια ξεχωριστή ημέρα, σεβασμός στη μνήμη των νεκρών. Στις δοξασίες, αλλά και στην πραγματικότητα της παράδοσής μας, οι νεκροί ζουν σε μια άλλη διάσταση, χαίρονται με τις χαρές μας και λυπούνται με τις λύπες μας», ανέφερε η Ροδάμα Βασιλειάδου-Πεταλίδου, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ποντίων Μεσιανού.

Στα κοιμητήρια Μεσιανού για το «ταφικό έθιμο» παραβρέθηκαν και οι υποψήφιοι Δήμαρχοι Πέλλας Θόδωρος και Ηλίας Θεοδωρίδης. 

Το συγκεκριμένο έθιμο που έχει τις ρίζες του στα ομηρικά χρόνια. Οι Πόντιοι το διέσωσαν και το έφεραν μαζί τους στα χωριά που έφτιαξαν στην Ελλάδα. Είναι μια μέρα χαράς και μνήμης, κατά τη διάρκεια της οποίας κανείς δεν επιτρέπεται να κλαίει και να μοιρολογεί.

Share on Google Plus