Πως πετυχαίνεται η αύξηση των μέτρων περιορισμού από την κυβέρνηση

Η κυβέρνηση τα κάνει όλα σωστά – μας βεβαιώνουν η ίδια και τα ΜΜΕ – αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τηρεί την καραντίνα. Υπάρχει ωστόσο, μια μικρή ανεύθυνη μειοψηφία που δεν πειθαρχεί, θέτοντας σε κίνδυνο τους υπόλοιπους. Έτσι, η κυβέρνηση είναι «αναγκασμένη» να προχωρήσει σε ακόμα πιο περιοριστικά μέτρα, τα οποία, πάλι θα τα τηρήσει η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, αλλά θα τα καταπατήσει εκ νέου, αυτή η επονείδιστη μειοψηφία και τότε θα χρειαστούν νέα, πιο αυστηρά μέτρα κ.ο.κ.

Αυτό το καθοδικό σπιράλ μοιάζει αναπόφευκτο από τη στιγμή που στην κυβέρνηση έχει εκ των προτέρων, αποδοθεί ο ρόλος του καλού, στην κοινωνία αυτός του παθητικού ευεργετούμενου (από την κυβέρνηση) και στα ΜΜΕ, εκείνος του αφηγητή της ιστορίας. Το μόνο που λείπει είναι ο κακός, ο οποίος δεν μπορεί παρά να είναι όσοι δεν πειθαρχούν στις εντολές. Και αν τέτοιοι δεν υπάρχουν, τότε θα τους εφεύρουμε, πώς αλλιώς θα προχωρήσει η ιστορία;

Μα, αν ελάχιστοι δεν τηρούν την καραντίνα, αναρωτιέται κανείς, πρέπει να την πληρώσουν όλοι; Επειδή κάποιοι κλέβουν, θα πρέπει να μπουν φυλακή οι πάντες; Δεν είναι καθήκον του κράτους να εντοπίσει τους παραβάτες και να περιορίσει τις αντικοινωνικές συμπεριφορές τους, αντί να τους τιμωρεί όλους αδιακρίτως;

Αυτά όμως, είναι ερωτήματα που δεν χωράνε στο σενάριο της ιστορίας μας. Ένα σενάριο που το γράφει η κυβέρνηση, κρατώντας τον ρόλο του πρωταγωνιστή για τον εαυτό της και επιπλέον, πληρώνει και 11 εκατ. ευρώ τα ΜΜΕ για να την αφηγηθούν «σωστά». Στην ιστορία αυτή, η κοινωνία είναι ταυτόχρονα καλή και κακή. Καλή για να στηρίζει την κυβέρνηση και τις πολιτικές της, κακή για να φορτωθεί την ευθύνη αν κάτι πάει στραβά.

Dimitris Tsirkas

Share on Google Plus