Ι. Τζαμτζής: «Η διπλή γιορτή του Έθνους μας, φάρος που μας δείχνει το δρόμο του χρέους προς την πατρίδα»

Με κάθε λαμπρότητα τιμήθηκε, στην Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας, η επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821 και η γιορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Το πρωί τελέσθηκε Δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Εδέσσης, με την χοροστασία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κκ. Ιωήλ ενώ στη συνέχεια εψάλη επιμνημόσυνη δέηση στο Ηρώο της πόλης, έγινε κατάθεση στεφάνων στη μνήμη των ηρώων της ελληνικής επανάστασης και ακολούθησε η καθιερωμένη παρέλαση.

Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Αντιπεριφερειάρχης, Ιορδάνης Τζαμτζής, ο οποίος τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι σήμερα οι Έλληνες, στα πέρατα του κόσμου, τιμούν αυτή την ξεχωριστή διπλή γιορτή. Το χαρμόσυνο άγγελμα του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων και το μήνυμα της λευτεριάς, που φώτισε το πυκνό σκοτάδι του Έλληνα ραγιά.

«Οι δυνάμεις», όπως είπε ο Αντιπεριφερειάρχης, «που οιστρηλάτησαν τον αγώνα του ’21 και προέκριναν τη νίκη, ήταν η αξία της ελευθερίας κι η χριστιανική πίστη. Πριν από 202 χρόνια, λίγοι παράτολμοι Έλληνες ξεκίνησαν έναν αγώνα, που έμοιαζε παράλογος. Πολλοί ξένοι δεν τον πίστεψαν. Και όμως τα κατορθώματα μιας χούφτας ανυπότακτων μαχητών, αποτέλεσαν έμπνευση για τους διανοούμενους και καλλιτέχνες της Δύσης και προκάλεσαν κύμα φιλελληνισμού» είπε ο κ. Τζαμτζής και πρόσθεσε «Δεν είναι το μπαρούτι και τα όπλα που μας κληροδότησαν οι ιεροί μας πρόγονοι. Είναι η ανυπότακτη ψυχή, η αδιαπραγμάτευτη αγάπη στην ελευθερία, η βαθειά πίστη στην ορθοδοξία μας. Είναι όλα αυτά που μας κάνουν Έλληνες, αδιάρρηκτους κρίκους σε μια αλυσίδα που έχει την άκρη της στην αρχαία Ελλάδα και το βυζάντιο, διατρέχει τους αιώνες και φθάνει ως τις μέρες μας».

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Αντιπεριφερειάρχη, Ιορδάνη Τζαμτζή.

Ομιλία Ιορδάνη Τζαμτζή, Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας, για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας και τον εορτασμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Πέρασαν 202 χρόνια από την ημέρα που ο Σεβαστός Ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα και όλοι, Λαός και Κλήρος , ορκίστηκαν, «Τούρκος μην μείνει στο Μοριά, ούτε στον κόσμο όλον».

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα οι ψυχές μας σκιρτούν από συγκίνηση και πλανώνται πάνω από τα ματωμένα χώματα της Ιστορίας μας, στα Ιερά βήματα των μαρτύρων του έθνους μας στην Άγια Λαύρα, στην Τρίπολη, στην Αλαμάνα, στο Μεσολόγγι, στα Δερβενάκια, στο Μανιάκι και στο Βαλτέτσι , στη Γραβιά και στα Ψαρά, στο Κούγκι, στο Αρκάδι, στο Ζάλογγο και στη Νάουσα, παντού…

Η Άγια μέρα , η Γιορτή των Γιορτών του Έθνους μας, κάθε φορά μας αναβαπτίζει στα ιερά νάματα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, και στέκεται φωτεινός φάρος, να μας δείχνει το δρόμο του χρέους προς την πατρίδα.

Η 25η Μαρτίου, είναι μια ολοφώτεινη ημέρα για την πατρίδα και τη θρησκεία μας: «Έχουν σκόλη η Παναγιά και η Ελλάς μεγάλη, η μια τον κρίνο δέχεται, δάφνης κλωνάρι η άλλη», τραγουδάει ο ποιητής.

Ο Φαναριώτης ποιητής Παναγιώτης Σούτσος, πρότεινε την καθιέρωση εορτασμού της Ελληνικής Επανάστασης την 25η Μαρτίου, αναφέροντας ότι ήταν η ημέρα γενίκευσης της επανάστασης στην Πελοπόννησο και αναγέννησης της Ελλάδας και το 1838 με Διάταγμα του Βασιλιά Όθωνα, ορίσθηκε η 25η Μαρτίου, ως ημέρα Εθνικής Εορτής.

Αυτή την ξεχωριστή διπλή γιορτή, τιμούν οι Έλληνες στα πέρατα του κόσμου.

Το χαρμόσυνο άγγελμα του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων και το μήνυμα της λευτεριάς που φώτισε το πυκνό σκοτάδι του Έλληνα ραγιά.

Η ημέρα αυτή συμβολίζει τον πανανθρώπινο λυτρωμό από το προπατορικό αμάρτημα και την εθνική αφύπνιση, μετά από 400 χρόνια ανελέητης σκλαβιάς.

Κινητήρια δύναμη του αγώνα ήταν η αγάπη για την πατρίδα, την ελευθερία, και το ένδοξο ιστορικό παρελθόν.

Οι ήρωες του ’21 είχαν απόλυτη επίγνωση ότι πολεμούν στα ίδια μέρη που πάτησαν ο Λεωνίδας και οι τριακόσιοι, οι Μαραθωνομάχοι κι οι Σαλαμινομάχοι .

Έμπνευσή τους ήταν η αφοσίωση σε μια πατρίδα που έρχεται από πολύ μακριά και προορίζεται να πάει πολύ μακριά.

Ήταν όμως και η βαθιά θρησκευτική πίστη των Ελλήνων.

Στα κείμενα της επανάστασης οι όροι Έλληνας και Χριστιανός, ταυτίζονται απόλυτα.

Ο σταυρός γίνεται, άλλοτε το μοναδικό σύμβολο της σημαίας και των σφραγίδων της επανάστασης και άλλοτε το κεντρικό σύμβολο, όπως στο έμβλημα της Φιλικής Εταιρείας.

Ο σταυρός, ως σύμβολο, εκφράζει την πίστη στην ανάσταση του γένους.

«Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος…Να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν…», προτρέπει ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στην προκήρυξη πού ξεσήκωσε μία γενιά φλογερών πατριωτών, τον μεγαλειώδη Ιερό του Λόχο.

Πάνω από 800.000 ψυχές θυσιάστηκαν στον αγώνα, για να λυτρώσουν περίπου ενάμιση εκατομμύριο πάμφτωχου λαού.

Μπροστάρηδες στον άνισο αγώνα, οι πατέρες της εκκλησίας, με το Άγιο Δισκοπότηρο στο ένα χέρι και το ντουφέκι στ’ άλλο.

Πρώτος νεκρός, η κεφαλή του Έθνους, ο εθνομάρτυρας Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, ανήμερα του Πάσχα, αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία.

Τον έσυραν και τον κρέμασαν από την κεντρική πύλη του Πατριαρχείου. Από τότε η πόρτα παραμένει κλειστή και σφραγισμένη, μέχρι και σήμερα, σε ένδειξη τιμής.

Αργότερα στη Ρούμελη ένα καλογεροπαίδι, που το έλεγαν Αθανάσιο Διάκο, πέθανε μαρτυρικά αναφωνώντας « Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω». Οι βάρβαροι δυνάστες τον σούβλισαν με πυρωμένα σίδερα.

Ήταν Άνοιξη και ο Αθανάσιος Διάκος ήταν μόλις 33 ετών, όσα και τα χρόνια του Χριστού.

Ο φλογερός Παπαφλέσσας έπεσε παλληκαρίσια στο ηρωικό Μανιάκι. Ακόμη και ο Ιμπραήμ έσκυψε και φίλησε στο μέτωπο το νεκρό ήρωα, γεμάτος θαυμασμό.

Μεγάλες μορφές του αγώνα, όπως οι Δάσκαλοι του Γένους, ο Κολοκοτρώνης, ο Ανδρούτσος, ο Καραϊσκάκης, ο Μπότσαρης, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Νικηταράς , ο Τζαβέλας, ο Μιαούλης, ο Κανάρης, οι Μακεδόνες Καρατάσος και ο Αγγελής Γάτσος με τα αδέλφια του και τους γιούς του, ο Ρήγας Φεραίος, πρωτοστάτησαν συντρίβοντας τον εχθρό.

Ο Μακρυγιάννης, εξέχουσα μορφή στο πάνθεον των ηρώων μας, ξεσήκωνε τους Έλληνες λέγοντας «…κι’ αν πεθάνωμεν, πεθαίνομεν δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας. Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους, έθνη δεν υπάρχουν».

Όπως αφηγείται ο Κολοκοτρώνης, στην ομιλία του στην Πνύκα, αποφάσισαν να κάνουν επανάσταση χωρίς να συλλογισθούν ούτε πόσοι ήταν, ούτε πως δεν έχουν άρματα, ούτε πως οι Τούρκοι βαστούσαν τα κάστρα και τις πόλεις.

« Ως μία βροχὴ, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοὶ και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροὶ και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμε εις αυτὸ το σκοπὸ και εκάμαμε την Επανάσταση », λέει ο Γέρος του Μωριά.

Τα πύρινα λόγια των πρωτεργατών της Επανάστασης, «ευαγγελίζονταν» την ανάσταση του γένους.

Γίνονταν βάλσαμο στις «λαβωμένες» καρδιές των σκλαβωμένων Ελλήνων και κρατούσαν άσβεστη την ελπίδα για μια ελεύθερη πατρίδα.

Συμπολίτισσες συμπολίτες,

Οι πρόγονοί μας, μέσα στα 400 χρόνια της σκλαβιάς, που ξεκίνησε από την άλωση της Πόλης το 1453, κατάφεραν να διατηρήσουν αλώβητη την ιστορική τους συνείδηση και την χριστιανική τους πίστη.

Διατήρησαν τις διαχρονικές τους αξίες και τις μετέδωσαν σε εμάς, μαζί με το σπουδαίο μήνυμα, ότι άνθρωπος είναι μόνο όποιος ζει σε συνθήκες ελευθερίας.

Η αξία της ελευθερίας, απαύγασμα του ενδόξου Ελληνικού παρελθόντος κι η Χριστιανική πίστη, ήταν οι κύριοι συντελεστές της νίκης.

Κυρίες και κύριοι

Πριν από 202 χρόνια, λίγοι παράτολμοι Έλληνες ξεκίνησαν έναν αγώνα, που έμοιαζε παράλογος. Πολλοί ξένοι δεν τον πίστεψαν.

Και όμως τα κατορθώματα μιας χούφτας ανυπότακτων μαχητών, αποτέλεσαν έμπνευση για τους διανοούμενους και τους καλλιτέχνες της Δύσης και προκάλεσαν κύμα φιλελληνισμού.

Κανένα άλλο κίνημα της εποχής δεν ξεσήκωσε, με τόση θέρμη και ενθουσιασμό, την κοινή γνώμη. Εθελοντές έσπευδαν να πολεμήσουν στα πεδία της μάχης και διοργανώνονταν έρανοι, με σκοπό την ενίσχυση των αγωνιστών με πολεμοφόδια, τρόφιμα και χρήματα.

Κορυφαίοι Φιλέλληνες όπως ο Λόρδος Βύρων, ο Σατωβριάνδος και ο Βίκτωρ Ουγκώ ενίσχυαν με όποιο μέσο μπορούσαν την Ελληνική Επανάσταση. Για αυτούς ήταν η πάλη του ελληνικού πολιτισμού κατά της τουρκικής βαρβαρότητας.

Σεβαστό εκκλησίασμα,

Τιμούμε την 25η Μαρτίου, με σεβασμό και ευγνωμοσύνη, μετατρέποντας τον στοχασμό για το ένδοξο παρελθόν, σε δυναμισμό για το παρόν και σε σχεδιασμό για το μέλλον.

Τον αγώνα των δικών μας καιρών καλούμαστε να τον δώσουμε όλοι ενωμένοι. Είμαστε, άλλωστε, οπλισμένοι με τα διδάγματα που γέννησαν και το ελεύθερο κράτος μας.

Η εθνική παλιγγενεσία είναι φωτεινός οδοδείκτης στον δρόμο της ελευθερίας και της προόδου.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ανάβει ξανά η δάδα της επανάστασης του ‘21, για να μας υπενθυμίσει την αξία της ενότητας, της ομοψυχίας, της σύμπνοιας και του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Και εμείς οι νεοέλληνες, ανατρέχουμε στο ένδοξο παρελθόν, αναζητώντας πυξίδα στις δυσκολίες της εποχής μας.

Δεν είναι η μπαρούτι και τα όπλα που μας κληροδότησαν οι ιεροί μας πρόγονοι.

Είναι η ανυπότακτη ψυχή, η αδιαπραγμάτευτη αγάπη στην ελευθερία, η βαθειά πίστη στην ορθοδοξία μας.

Είναι όλα αυτά που μας κάνουν Έλληνες, αδιάρρηκτους κρίκους σε μια αλυσίδα, που έχει την άκρη της στην αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο και διατρέχει τους αιώνες και φθάνει ως τις μέρες μας.

Κυρίες και κύριοι,

Σήμερα η χώρα μας κρατά κεντρικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή και αποτελεί πόλο σταθερότητας στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Οι δράσεις και οι συνέργειες που αναπτύσσει η Ελλάδα, αποσκοπούν στην ανάπτυξη της χώρας, τη διατήρηση της ειρήνης, αλλά και στην ενίσχυση της θέσης της στο ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι.

Καθήκον μας είναι να διδασκόμαστε από τις αρετές των προγόνων μας και να διαφυλάττουμε το βαρύ χρέος που μας κληροδότησαν.

Να φυλάμε Θερμοπύλες, όπως έκαναν και εκείνοι, σε κάθε πρόσταγμα της ιστορίας.

Γιατί οι Θερμοπύλες του Ελληνισμού δεν παραδίνονται, δεν χάνονται και δεν παζαρεύονται.

Χρέος μας είναι, να προσθέσουμε νέες, υπερήφανες σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας, έχοντας φωτεινούς οδοδείκτες τους στίχους, από τις ωδές του Ανδρέα Κάλβου:

«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων

Ζήτω η Ελλάδα

Ζήτω η Εθνεγερσία του 1821

Share on Google Plus