Στις εθνικές εκλογές τα επιτελεία των κομμάτων ανακοινώνουν διακηρύξεις, καταθέτουν κοινωνικοπολιτικά προγράμματα και τέλος τα επικοινωνούν στους πολίτες. Τα πράγματα -ακόμη και υπό αμφισβήτηση- είναι κάπως ξεκάθαρα. Διαλέγεις και παίρνεις.
Στις Δημοτικές Εκλογές μικρών δήμων η κατάσταση περιπλέκεται. Οι πολίτες δεν ενημερώνονται με προγραμματικές διακηρύξεις για το μέλλον του τόπου τους. Ένα θολό τοπίο απροσδιόριστων κατευθύνσεων χωρίς οδηγό μας κάνει κοινωνούς.
Καλούμαστε λοιπόν, να απαντήσουμε: Θέλουμε να πετάξουμε τους παραμορφωτικούς φακούς αλλοίωσης της πραγματικότητας και της αλήθειας, και να δούμε τα γεγονότα μέσα από ορθολογικά εργαλεία ανάλυσης και ερμηνείας;
Ποια είναι η μεγάλη εικόνα που αναζητά μια πόλη για το μέλλον της; Αρκεί ο πολιτισμός του καφέ, των bars και του πρόχειρου φαγητού. Είναι αυτά τα στοιχεία στα οποία θα στηρίξουμε την εξωστρέφεια και την αυτοεκτίμηση της πόλης; Τον "άρτο" τον οφείλουμε στο μόχθο μας, τα "θεάματα" και την αστική μας καθημερινότητα τα απαιτούμε από τους δημοτικούς άρχοντες. Οι πόλεις που ξεχωρίζουν στο τώρα και το χθες είναι αυτές που κατάφεραν να αποκτήσουν διακριτά ταυτοτικά στοιχεία. Τι θα ήταν αλήθεια ή Αθήνα χωρίς την Ακρόπολη και χωρίς την πνευματικότητα των ποιητών και φιλοσόφων της; Τι θα ήταν το Ναύπλιο χωρίς την παλιά πόλη; Τι θα ήταν η Θεσσαλονίκη χωρίς τον Λευκό Πύργο, την Αψίδα του Γαλέριου και τη Ρωμαϊκή Αγορά;
Το ερώτημα που ο καθένας πρέπει να θέσει στον εαυτό του είναι απλό. Πώς θέλω τη γειτονιά μου, πώς θέλω την πόλη μου; Πώς θα λύσω τα προβλήματα της σχέσης μου με την πολιτεία, μέσα από ποιο θεσμικό, κανονιστικό πλαίσιο; Πώς και σε ποιους δρόμους θέλω να περπατώ; Πώς θα εκτονώσω και θα αποσυμπιέσω τις υπαρξιακές μου αγωνίες μέσω της τέχνης και του πολιτισμού;
Οι πόλεις χρειάζονται καθημερινό, μα και μακρόπνοο σχεδιασμό. Διαμερισμό κατευθύνσεων και έλεγχο αποτελεσματικότητας. Εύρεση, επιλογή, αξιοποίηση προγραμμάτων και χρηματοοικονομικών εργαλείων. Επιτέλεση αρμοδιοτήτων καθημερινότητας και αξιοπρεπούς διαβίωσης μέσω ενός αδιαπραγμάτευτου ελέγχου των καθ΄ ύλην υπευθύνων. Και στη μεγάλη εικόνα οράματα από αυτούς που ηγεμονεύουν; Όχι αίολες υποσχέσεις και αυταπάτες, μα πράγματα εφαρμόσιμα και σύγχρονα που απαιτούν ορμή, πάθος και σκληρή δουλειά.
Κάποια στιγμή ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Αν ο πήχης των προσωπικών επιδιώξεων δεν προσμετρά το συλλογικό συμφέρον, τότε δεν μπορούμε να ελπίζουμε! Αν ο πήχης του πολιτικού μας κριτηρίου εξαντλείται στη συγγενική σχέση και υποχρέωση στον πρωτοξάδελφό και συμπέθερο τότε έχουμε συνηγορήσει στην αυτοεξόντωση. Οι δεσμεύσεις που εκπορεύονται από συγγενικές, πολιτικές και οικονομικές εκδουλεύσεις δημιουργούν ψευδοδιλλήματα, νοθεύουν την κρίση μας και μας ακυρώνουν ως έλλογους πολίτες.
Αν έτσι πάμε στις κάλπες στις 8 Οκτωβρίου, "ε ναι, τότε έχουμε αυτό που μας αξίζει». Αν όμως η ψήφος μας εμπεριέχει τον προβληματισμό για το "είναι μας" και το «μετά τι», ναι, τότε μπορούμε να στοιχηματίζουμε στην πρόοδο!
Ευθυμιάδου Γεωργία,
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Δ.Ε. Κρύας Βρύσης,
Στάθης Καστερίδης, «Δήμος για όλους»