H Έφη Αχτσιόγλου ανήκει σε αυτή τη νέα μαχητική γενιά που τρόμαξε το καθεστώς στα χρόνια της κρίσης. Και το τρομάζει ακόμη. Από τις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις του Άρθρου 16 ως τη δραματική σύγκρουση του καλοκαιριού του 2015.
Μεσ’ στη νεότητά της έχει περισσότερες περγαμηνές αριστεροσύνης από πολλές και πολλούς από εμάς. Το απέδειξε. Δεν δήλωνε, αλλά έπραττε. Στα κρίσιμα της διαπραγμάτευσης, στην κρεατομηχανή του Χίλτον και της Τρόϊκα στάθηκε εκεί όπου ετάχθη, απέναντι στα γεράκια. Έσωσε κόσμο, πολύ κόσμο, έσωσε περιουσία του Δημοσίου, χιλιάδες ακίνητα, έχτισε μηχανισμό προστασίας των νέων εργαζομένων από τα αίσχη μίας ασύδοτης εργοδοσίας.
Θυμάμαι μία δραματική στιγμή, ένα απόγευμα, τον Γενάρη του 2018, όταν καμμιά τριανταριά άντρακλες «πολύ αριστεροί» ισόβιοι συνδικαλιστές έσπασαν τις πόρτες του υπουργείου και του γραφείου της μπουκάροντας. Λες και ξανατόλμησαν ποτέ να το κάνουν σε άλλον υπουργό. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Η Έφη αρνήθηκε να καλέσει την αστυνομία. Χωρίς φρουρά έμεινε στη θέση της, ακίνητη όρθια και τους αντιμετώπισε. Ωρυόμενους, απειλητικούς ενώ εκείνη δεν ανέβασε ούτε έναν τόνο τη φωνή της. Μία δημόσια λειτουργός με ενσυναίσθηση και δημοκρατικό ήθος, με ορθολογισμό ακόμη κι' αν χρειαστεί να σταθεί απέναντι σε βαρβάρους.
Στην κρίση του κόμματος μετά την εκλογική ήττα αλλά και πριν, στην τοξικότητα των τελευταίων μηνών, στις ίντριγκες των διαδρόμων, η Έφη κρατήθηκε απέξω με αξιοπρέπεια και χαμηλούς τόνους, χωρίς να κουνάει το δάχτυλο σε κανέναν, χωρίς να αποποιείται τις ευθύνες της, χωρίς να αναζητάει εχθρούς και ενόχους ανάμεσα στους συντρόφους της.
Είχα την σπουδαία εμπειρία να δουλέψω μαζί της δύο χρόνια, μαζί με μία εικοσάδα εθελοντών επιστημόνων και διοικητικών από το υπουργείο, τον ΕΦΚΑ, τον ΟΑΕΔ και τα πολυτεχνεία της Αθήνας και του Βόλου. Μας είχε ζητήσει να βρούμε τρόπο να αναβιώσουμε τα εκατοντάδες κενά κτίρια, την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων. Η ίδια μόλις τα είχε διασώσει από τα νύχια των δανειστών. Έτσι άρχισε να τρέχει παράλληλα και η αναβίωση του ρημαγμένου ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Στήθηκε ένα από τα καλύτερα κρατικά προγράμματα που έχουν υπάρξει ως τώρα με αυτό το αντικείμενο, για την κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική ανταπόδοση του δημόσιου πλούτου προς την κοινωνία.
Η εμπειρία της συνεργασίας μαζί της το 2017-2019, η καθαρότητα, η αποφασιστικότητα, η αποτελεσματικότητα, η επιστημονική γνώση και το πολιτικό της κριτήριο στο πρόγραμμα ακινήτων του Υπουργείου Εργασίας είναι ο ένας λόγος. Η εξαιρετική ομιλία της στο Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο δεύτερος λόγος. ‘Εστησε μία ομιλία-φυγή προς τα εμπρός και έξοδο από τη βαθιά μας κρίση. Ένα παράθυρο για το επόμενο βήμα του μεγάλου κόμματος της Αριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Για τους πολλούς, για τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, την εθνική κυριαρχία, την αλληλεγγύη και την κοινωνική προκοπή. Ναι, η πρόταση είναι πεντακάθαρη. Η Έφη Αχτσιόγλου στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Μπελαβίλας είναι καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Το κείμενό του για την υποψηφιότητα της Έφης Αχτσιόγλου δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Facebook (https://www.facebook.com/search/top?q=nikos%20belavilas)
(Πρωτοβουλία για την υποστήριξη της υποψηφιότητας της Έφης Αχτσιόγλου)
Blogger Comment
Facebook Comment