Θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.
Τσάμπα χαραμίζει θα πάω να της πως
Το νεανικό της κι αγνό ενθουσιασμό…."
Δ. Σαββόπουλος
Του Γιάννη Πετρόπουλου
Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι. Ήμουν από τους λίγους στην πόλη που δεν πίστεψα σε αυτό το “απαίδευτο” παιδί. Συγκρούστηκα με αγαπημένους ανθρώπους, κυρίως με την σύντροφό μου, που έβλεπε ένα διαβασμένο άνθρωπο εκεί που εγώ έβλεπα έναν “ημιαγράμματο”. Tώρα θα μου πείτε τι λόγια είναι αυτά που λες! Γιατί! Ο Τσίπρας δικαιούται να κάνει “κωλοτούμπες” κι εγώ δεν μπορώ να σχολιάσω τα τσαπράζια και τις δήθεν σαχλαμάρες του! Δεν είμαι προφήτης συμπατριώτες. Τον Ουμπέρτο Έκο διάβασα και έμαθα τη σημειολογία όχι στα πανεπιστήμια, αλλά μέσα από τα βιβλία. Αυτά τα πράγματα τα φανέρωσα σε ανθρώπους της Αριστεράς (με τον Θεμιστοκλή Αχτσιόγλου κι αν δεν είχαμε κουβέντες!). Πάνικ! Η Άννα Μαρία Σαββίδου έλεγε Τσίπρας σαν να διάβαζε το Άξιον Εστί του Ελύτη. Όπως και η Έφη Αχτσιόγλου, όπως και όλοι οι στοιχισμένοι πλάι του. Έγινε καθεστώς ο Τσίπρας πριν γκρεμίσει την λέξη. Και το ξέρετε πολύ καλά οι σπουδαγμένοι και οι ασπούδαστοι. Οι λέξεις είναι κυρίαρχες, όχι οι άνθρωποι. “Εγώ θα χτυπώ τον ταμπουρά κι εσύ θα χορεύεις!”. Eιπώθηκε ή όχι από τον …..(με συγχωρείτε αλλά δεν μπορώ να προφέρω το όνομα του πρώην πρωθυπουργού άλλη φορά στο κείμενο, που μπροστά στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου πλάι στον Γάλλο Πρωθυπουργό στάθηκε με τα πόδια ανοιχτά σαν ….), ήμαρτον κύριε λέω κι απορώ, μα ούτε περιστέρια να παν μηνύματα ούτε ολόκληρη εκτελεστική γραμματεία!. Ήταν στάση αυτή! Αν δεν την θυμάστε, ανατρέξτε στο διαδίκτυο.
Γιατί να μην κάνει παναϊρ η Δεξιά. Το 2012 είχε μπει στα αζήτητα. Ούτε γραμματόσημο μπορούσε να γίνει. Ποιος την ανέστησε αγαπητοί συμπατριώτες! Εγώ! Ή τα κινήματα στις πλατείες! Μπορεί. Τώρα που το γράφω, θυμάμαι κείνες τις μέρες όπου με τον Μάνο τον Αθανασέλο στήναμε σα σε μνημόσυνο στην πλατεία ΕΠΟΝ ολόκληρη συναυλία με τραγούδια επιλεγμένα για την περίσταση, περνούσαν οι φίλοι και οι γνωστοί, έλεγαν τι κάνουμε εδώ, σφίγγαμε τα χείλη σα χαμένοι και λέγαμε συνεννοούμενοι “ακούμε Καζαντζίδη”, γελούσε ο Μάνος, εγώ δε γελούσα, “τέτοιοι είστε εσείς οι Συριζαίοι”, έλεγε και μετά ανάβαμε τα κεριά.
Κινηματικός ήταν ο ΣΎΡΙΖΑ, έτσι λένε. Τότε τι την ήθελε την εξουσία! Τον Λεωνίδα Κύρκο δεν τον ήξεραν! Την Αριστερά που μπορεί να κυβερνά χωρίς να “κυβερνά”, δεν την ήξεραν. Τον Άνθρωπο Χωρίς Ιδιότητες δεν τον ήξεραν! Τι στα α…… ήξεραν!
Όχι αγαπητοί συμπατριώτες. Ο Τσιπρακισμός ήταν ταφόπλακα για την Αριστερά και κανείς δεν είχε το νου του στον Καβάφη. Γιατί γράφονται τα βιβλία σύντροφοι! Τόσο κόπο έκανε ο Μαρξ! Ο Τσίπρας μπορούσε να γελοιοποιήσει τον Μαρξ! Γιατί Αριστερά χωρίς Μαρξ δεν υπάρχει. Είτε ανανεωτική λέγεται αυτή, είτε Ριζοσπαστική είτε ευρωπαϊκή. Η Αριστερά υπάρχει επειδή ο Μαρξ έγραψε το Κεφάλαιο και ξεχώρισε τα κόζια. Δεν το λέω εγώ. Το λένε και το φωνάζουν οι “Δεξιοί”, διανοούμενοι. Ένα κι ένα μπορεί ν’ αποδειχτεί με τα μαθηματικά και τα αξιώματα που τα διέπουν ότι μπορεί να κάνει “Ένα”, στην οικονομία και στην αγορά όμως “κόλπα” τέτοια δεν περνούν. Τσίπρας και Κασελάκης (με ένα σίγμα ή με δυο αδιάφορο για την Αριστερά, πιστεύω και για τους πανέλληνες) . Την αποστολή τους την πέτυχαν. Αυτοί που ήταν δίπλα του δεν ήταν “αγράμματοι”. Γιατί τον ανέχτηκαν! Γιατί η Έφη Αχτσιόγλου έπινε νερό στο όνομά του! Γιατί η διανόηση του τόπου του έδωσε τόσο “χώρο”, χωρίς να πάρει “τσουκνίδες”, στο ένα χέρι όπως τόσο πετυχημένα έλεγε ο Χάρρυ Κλυνν.
Την Αριστερά δεν μπορεί κανένας “τσιπρακισμός” να την κάνει ζάφτι. Ούτε και οι νεόκοποι Αριστεροί που τώρα “κλαίνε και οδύρονται” στα κανάλια. Την εξουσία τη δοκίμασαν, γλυκάθηκαν, άνοιξαν σαμπάνιες, χόρεψαν μαζί με τις αγορές, τώρα είναι ευκαιρία να διαβάσουν και Κάρολο Μαρξ και Μάνο Χατζικδάκι και Μπρεχτ και Μάρκες και Χρόνη Μίσιο και ….και …. και Άξιον Εστί. Ναι. Άξιον Εστί το τίμημα με την Αριστερά. Όχι όμως με Τσίπρα ή Κασέλακη (με ένα σίγμα όπως με ένα “νι” το Γιάνης Βαρουφάκης”.
Δεν γελάστηκα και χαίρομαι γι’ αυτό. Για αυτό το πράγμα ευγνωμονώ τα βιβλία και το διάβασμα. Δεν είναι εύκολο. Θέλει μανίκι το νερό για να σου το φορέσουν. Το είπαμε.
Ο κόσμος δεν αλλάζει προς το καλύτερο με Τσιπρακισμούς και Κασελακισμούς. Όπως δεν αλλάζει με τον καπιταλισμό. Χειροτερεύει. Η μοιρασιά είναι το ζητούμενο αγαπητοί συμπατριώτες και συμπολίτες. Ποιος σήμερα δέχεται να μοιράσει και τι! Ένας φτωχός και να θέλει, το μόνο που μπορεί να μοιραστεί είναι τον πόνο του. Ο “άπληστος” πλούσιος τι μπορεί να μοιράσει. Μόνο τη γρίπη του λέει σήμερα. Καλά κάνει , αφού το μπορεί. Αύριο όμως…….μπορεί να πει το στίχο του Ελύτη…. “στο κενό θησαύριζα και τώρα πάνω στο κενό νιώθω κενός”. Ο άνθρωπος με τον άνθρωπο και ο λύκος με το λύκο…….αλλιώς το ποίημα θα το πούμε και θα είναι ποίημα μανιάτικο και μοιρολατρικό.
Δεν είναι έπαρση αγαπητοί συμπολίτες και συμπατριώτες αυτά που γράφω ούτε είμαι κανένας έξυπνος. Την εξυπνάδα την αφήσαμε στους “χαρισματικούς” και είδαμε τι πάθαμε. Το Ισραήλ είναι ο περιούσιος λαός του θεού. Έτσι λένε τα κείμενα. Τώρα! “Τα στερνά τιμούν τα πρώτα”, έτσι λέει ο λαός μου.
Ένα πράγμα σπούδασα στην παιδική μου ηλικία. Όχι μόνο μέσα από τα βιβλία και τις αφηγήσεις των ηλικιωμένων. Πως, γύρω από τα σκατά μαζεύονται οι περισσότερες μύγες. Αν αυτό το πράμα το αναγάγουμε στην πολιτική, αλίμονό μας. Η ιστορία δεν είναι σβουνιά. Είναι η βουκέντρα στην “αμνησία” των ανθρώπων. Και δεν έχει τέλος όπως έγραψε πρόωρα ο κινέζος ή γιαπωνέζος διανοούμενος. Ο σοσιαλισμός δεν είναι τσιπρακισμός. Δεν το λέω εγώ, το λέει η ιστορία. Ή μαζί θα σωθούμε ή μαζί θα χαθούμε.
Κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι. Ήμουν από τους λίγους στην πόλη που δεν πίστεψα σε αυτό το “απαίδευτο” παιδί. Συγκρούστηκα με αγαπημένους ανθρώπους, κυρίως με την σύντροφό μου, που έβλεπε ένα διαβασμένο άνθρωπο εκεί που εγώ έβλεπα έναν “ημιαγράμματο”. Tώρα θα μου πείτε τι λόγια είναι αυτά που λες! Γιατί! Ο Τσίπρας δικαιούται να κάνει “κωλοτούμπες” κι εγώ δεν μπορώ να σχολιάσω τα τσαπράζια και τις δήθεν σαχλαμάρες του! Δεν είμαι προφήτης συμπατριώτες. Τον Ουμπέρτο Έκο διάβασα και έμαθα τη σημειολογία όχι στα πανεπιστήμια, αλλά μέσα από τα βιβλία. Αυτά τα πράγματα τα φανέρωσα σε ανθρώπους της Αριστεράς (με τον Θεμιστοκλή Αχτσιόγλου κι αν δεν είχαμε κουβέντες!). Πάνικ! Η Άννα Μαρία Σαββίδου έλεγε Τσίπρας σαν να διάβαζε το Άξιον Εστί του Ελύτη. Όπως και η Έφη Αχτσιόγλου, όπως και όλοι οι στοιχισμένοι πλάι του. Έγινε καθεστώς ο Τσίπρας πριν γκρεμίσει την λέξη. Και το ξέρετε πολύ καλά οι σπουδαγμένοι και οι ασπούδαστοι. Οι λέξεις είναι κυρίαρχες, όχι οι άνθρωποι. “Εγώ θα χτυπώ τον ταμπουρά κι εσύ θα χορεύεις!”. Eιπώθηκε ή όχι από τον …..(με συγχωρείτε αλλά δεν μπορώ να προφέρω το όνομα του πρώην πρωθυπουργού άλλη φορά στο κείμενο, που μπροστά στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου πλάι στον Γάλλο Πρωθυπουργό στάθηκε με τα πόδια ανοιχτά σαν ….), ήμαρτον κύριε λέω κι απορώ, μα ούτε περιστέρια να παν μηνύματα ούτε ολόκληρη εκτελεστική γραμματεία!. Ήταν στάση αυτή! Αν δεν την θυμάστε, ανατρέξτε στο διαδίκτυο.
Γιατί να μην κάνει παναϊρ η Δεξιά. Το 2012 είχε μπει στα αζήτητα. Ούτε γραμματόσημο μπορούσε να γίνει. Ποιος την ανέστησε αγαπητοί συμπατριώτες! Εγώ! Ή τα κινήματα στις πλατείες! Μπορεί. Τώρα που το γράφω, θυμάμαι κείνες τις μέρες όπου με τον Μάνο τον Αθανασέλο στήναμε σα σε μνημόσυνο στην πλατεία ΕΠΟΝ ολόκληρη συναυλία με τραγούδια επιλεγμένα για την περίσταση, περνούσαν οι φίλοι και οι γνωστοί, έλεγαν τι κάνουμε εδώ, σφίγγαμε τα χείλη σα χαμένοι και λέγαμε συνεννοούμενοι “ακούμε Καζαντζίδη”, γελούσε ο Μάνος, εγώ δε γελούσα, “τέτοιοι είστε εσείς οι Συριζαίοι”, έλεγε και μετά ανάβαμε τα κεριά.
Κινηματικός ήταν ο ΣΎΡΙΖΑ, έτσι λένε. Τότε τι την ήθελε την εξουσία! Τον Λεωνίδα Κύρκο δεν τον ήξεραν! Την Αριστερά που μπορεί να κυβερνά χωρίς να “κυβερνά”, δεν την ήξεραν. Τον Άνθρωπο Χωρίς Ιδιότητες δεν τον ήξεραν! Τι στα α…… ήξεραν!
Όχι αγαπητοί συμπατριώτες. Ο Τσιπρακισμός ήταν ταφόπλακα για την Αριστερά και κανείς δεν είχε το νου του στον Καβάφη. Γιατί γράφονται τα βιβλία σύντροφοι! Τόσο κόπο έκανε ο Μαρξ! Ο Τσίπρας μπορούσε να γελοιοποιήσει τον Μαρξ! Γιατί Αριστερά χωρίς Μαρξ δεν υπάρχει. Είτε ανανεωτική λέγεται αυτή, είτε Ριζοσπαστική είτε ευρωπαϊκή. Η Αριστερά υπάρχει επειδή ο Μαρξ έγραψε το Κεφάλαιο και ξεχώρισε τα κόζια. Δεν το λέω εγώ. Το λένε και το φωνάζουν οι “Δεξιοί”, διανοούμενοι. Ένα κι ένα μπορεί ν’ αποδειχτεί με τα μαθηματικά και τα αξιώματα που τα διέπουν ότι μπορεί να κάνει “Ένα”, στην οικονομία και στην αγορά όμως “κόλπα” τέτοια δεν περνούν. Τσίπρας και Κασελάκης (με ένα σίγμα ή με δυο αδιάφορο για την Αριστερά, πιστεύω και για τους πανέλληνες) . Την αποστολή τους την πέτυχαν. Αυτοί που ήταν δίπλα του δεν ήταν “αγράμματοι”. Γιατί τον ανέχτηκαν! Γιατί η Έφη Αχτσιόγλου έπινε νερό στο όνομά του! Γιατί η διανόηση του τόπου του έδωσε τόσο “χώρο”, χωρίς να πάρει “τσουκνίδες”, στο ένα χέρι όπως τόσο πετυχημένα έλεγε ο Χάρρυ Κλυνν.
Την Αριστερά δεν μπορεί κανένας “τσιπρακισμός” να την κάνει ζάφτι. Ούτε και οι νεόκοποι Αριστεροί που τώρα “κλαίνε και οδύρονται” στα κανάλια. Την εξουσία τη δοκίμασαν, γλυκάθηκαν, άνοιξαν σαμπάνιες, χόρεψαν μαζί με τις αγορές, τώρα είναι ευκαιρία να διαβάσουν και Κάρολο Μαρξ και Μάνο Χατζικδάκι και Μπρεχτ και Μάρκες και Χρόνη Μίσιο και ….και …. και Άξιον Εστί. Ναι. Άξιον Εστί το τίμημα με την Αριστερά. Όχι όμως με Τσίπρα ή Κασέλακη (με ένα σίγμα όπως με ένα “νι” το Γιάνης Βαρουφάκης”.
Δεν γελάστηκα και χαίρομαι γι’ αυτό. Για αυτό το πράγμα ευγνωμονώ τα βιβλία και το διάβασμα. Δεν είναι εύκολο. Θέλει μανίκι το νερό για να σου το φορέσουν. Το είπαμε.
Ο κόσμος δεν αλλάζει προς το καλύτερο με Τσιπρακισμούς και Κασελακισμούς. Όπως δεν αλλάζει με τον καπιταλισμό. Χειροτερεύει. Η μοιρασιά είναι το ζητούμενο αγαπητοί συμπατριώτες και συμπολίτες. Ποιος σήμερα δέχεται να μοιράσει και τι! Ένας φτωχός και να θέλει, το μόνο που μπορεί να μοιραστεί είναι τον πόνο του. Ο “άπληστος” πλούσιος τι μπορεί να μοιράσει. Μόνο τη γρίπη του λέει σήμερα. Καλά κάνει , αφού το μπορεί. Αύριο όμως…….μπορεί να πει το στίχο του Ελύτη…. “στο κενό θησαύριζα και τώρα πάνω στο κενό νιώθω κενός”. Ο άνθρωπος με τον άνθρωπο και ο λύκος με το λύκο…….αλλιώς το ποίημα θα το πούμε και θα είναι ποίημα μανιάτικο και μοιρολατρικό.
Δεν είναι έπαρση αγαπητοί συμπολίτες και συμπατριώτες αυτά που γράφω ούτε είμαι κανένας έξυπνος. Την εξυπνάδα την αφήσαμε στους “χαρισματικούς” και είδαμε τι πάθαμε. Το Ισραήλ είναι ο περιούσιος λαός του θεού. Έτσι λένε τα κείμενα. Τώρα! “Τα στερνά τιμούν τα πρώτα”, έτσι λέει ο λαός μου.
Ένα πράγμα σπούδασα στην παιδική μου ηλικία. Όχι μόνο μέσα από τα βιβλία και τις αφηγήσεις των ηλικιωμένων. Πως, γύρω από τα σκατά μαζεύονται οι περισσότερες μύγες. Αν αυτό το πράμα το αναγάγουμε στην πολιτική, αλίμονό μας. Η ιστορία δεν είναι σβουνιά. Είναι η βουκέντρα στην “αμνησία” των ανθρώπων. Και δεν έχει τέλος όπως έγραψε πρόωρα ο κινέζος ή γιαπωνέζος διανοούμενος. Ο σοσιαλισμός δεν είναι τσιπρακισμός. Δεν το λέω εγώ, το λέει η ιστορία. Ή μαζί θα σωθούμε ή μαζί θα χαθούμε.
κανε με μαγο να σε κάνω πλούσιο λένε στο χωριό μου.Κατόπιν εορτής προφήτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης ασυναρτησία διαπιστώσεων χωρίς αρχή μέση και τέλος και κυρίως χωρίς... πρόταση για το δια ταύτα. Ο..ίδιος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα ουδέν εστι".
ΑπάντησηΔιαγραφή