Το 1956 η Λίνα Τσαλδάρη έγινε η πρώτη γυναίκα υπουργός και ανέλαβε το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας στην κυβέρνηση Καραμανλή. Έκτοτε αργά και σταθερά όλο και περισσότερες γυναίκες συμμετείχαν στην πολιτική ζωή της χώρας. Το 1975 το Σύνταγμα καθιέρωσε την αρχή της ισότητας των φύλων.
Σήμερα τόσο σε επίπεδο πόλης όσο και σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής βλέπουμε γυναίκες σε θέσεις ευθύνης και εξουσίας. Οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν περάσει στο τέλος των εθνικών, ατομικών, θρησκευτικών και έμφυλων ταυτοτήτων. Το θέμα αποδοχής και ισότητας των γυναικών θεωρείται δεδομένο, παρά τις εσωτερικευμένες αντιλήψεις κάποιων περί του αντιθέτου. Οι ίδιες οι γυναίκες κατέρριψαν κοινωνικές κατασκευές και στερεοτυπικές πεποιθήσεις με την πρωτοπορία της σκέψης τους, την οργανωτική τους ικανότητα και την ορθολογική τους στάση. Σε συνδυασμό δε όλων αυτών, με την ευαισθησία και ενσυναίσθηση στην επίλυση προβλημάτων, συχνά, ξεπερνούν σε επιτυχία τα επίπεδα των όποιων απαιτήσεων στην οικονομική και πολιτική ζωή. Μικρομεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις βρίσκονται στα χέρια γυναικών και διοικούνται με υψηλούς δείκτες ανάπτυξης και κερδοφορίας, ενώ στην πολιτική, η επιδραστική παρουσία ορισμένων γυναικών καθόρισε το οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι.
Πέρα από τη θεσμική ποσόστωση πρέπει να εδραιωθεί στη συνείδηση όλων η ισότιμη μεταχείριση και συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική ζωή του τόπου. Η συμμετοχή τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων αποτελεί αναγκαία συνθήκη μιας κοινωνίας δημοκρατικής που επιθυμεί την εμβάθυνση των αξιακών και λειτουργικών της δομών. Είναι αναγκαίο να ακούγεται η γυναικεία φωνή στη δημόσια σφαίρα, αφού αυτή αντιδρά με μεγαλύτερη ευαισθησία στις ανθρώπινες αδυναμίες και ανάγκες.
Η πόλη θα πρέπει να στοχεύει σε πολιτικές που θα εκπορεύονται από τις σύγχρονες ανάγκες των γυναικών, τις αγωνίες και τα οράματά τους για μια καθημερινότητα ποιοτική, δημιουργική και λιγότερο φορτισμένη από άγχη για την ποιότητα εκπαίδευσης των παιδιών τους, το περιβάλλον και τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής.
Σε ζητήματα ισότητας φύλων έχουν γίνει πολλά μα μένουν ακόμα περισσότερα --αυτό άλλωστε αποδεικνύουν τα υψηλά ποσοστά κακοποιητικών συμπεριφορών και γυναικοκτονιών- έως ότου αλλάξει η νοοτροπία απέναντι στη γυναίκα και πάψουν τα περιστατικά έμφυλης βίας και σεξιστικής νοοτροπίας.
Πρέπει να εργαστούμε όλες και όλοι, αξιοποιώντας όλες τις θεσμικές δυνατότητες σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να εφαρμόσουμε πολιτικές ισότητας φύλων προσαρμοσμένες στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Τις ανάγκες ισότητας των νέων ανθρώπων που θα ζήσουν την
εποχή της τεχνητής νοημοσύνης.
Η πόλη μπορεί να συμβάλλει στην διαμόρφωση μιας άλλης στάσης, ενός κλίματος αποδοχής και ισοτιμίας των γυναικών στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο, δίνοντας μέσα από δομές και προγράμματα χρόνο και χώρο στις προσπάθειες που καταβάλουν για να ανταπεξέλθουν στους πολλαπλούς ρόλους που επιτελούν.
Ειδικότερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει:
Να αλλάξει το ύφος και η αισθητική αντιμετώπιση ενός φύλου που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν, χωρίς να ομολογείται, ασθενές.
Να δοθεί έμφαση στην κοινωνική αλληλεγγύη, κοινωνική δικαιοσύνη και την ηθική συνοχή.
Να υπάρξουν δομές στήριξης της εργαζόμενης γυναίκας, της μητέρας και εργαλεία ανάπτυξης της γυναικείας επιχειρηματικότητας.
Να διασφαλιστεί ο ενεργός ρόλος των γυναικών στην περιβαλλοντική, βιώσιμη, και αειφόρα προοπτική του δημόσιου χώρου, και των τεχνικών έργων και παρεμβάσεων.
Να δοθεί η δυνατότητα παρακολούθησης προγραμμάτων καλλιτεχνικού και δημιουργικού ενδιαφέροντος.
Η πόλη, γένους θηλυκού και ανυπεράσπιστου -για να παραφράσω έναν στίχο της Κικής Δημουλά- χρειάζεται το αποτύπωμα της γυναίκας στον
δημόσιο βίο, γιατί αυτή φέρνει τα χρώματα της ζωής, της συνέχειας και του ύστερα. Αξίζει την στήριξη, την εμπιστοσύνη όλων και το βήμα να ακουστεί.
Ευθυμιάδου Γεωργία,
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Δ.Ε. Κρύας Βρύσης,
Στάθης Καστερίδης , «Πέλλα-Δήμος για όλους»
Blogger Comment
Facebook Comment