να πεθαίνει πλούσιος
και αλίμονο στην ανθρωπότητα που αφήνει
έναν φτωχό να πεθαίνει φτωχός.
Κάτι δεν διαβάζει σωστά ο Αλλάχ ή ο άνθρωπος.
Λόγια Σαουδάραβα μεγιστάνα λίγο πριν πεθάνει ζάπλουτος.
ΥΓ: Τα παιδιά του (17 τον αριθμό) σφαγιάστηκαν για την περιουσία του καθώς δεν άφησε διαθήκη
Του Γιάννη Πετρόπουλου
ΚΑΙ Ο ΜΑΡΞ ήταν πλούσιος. Λάθος. Πλούσιος ήταν ο Έγκελς. Ε, και! Τι ε και. Ο Μαρξ σπούδαζε τον άνθρωπος και τις αράχνες της οικονομίας ή καλύτερα τα τρωκτικά ή πιο σωστά τον Καπιταλισμό πολύ πριν τον κατανοήσουν οι Καπιταλιστές δια μέσου του Άνταμ Σμιθ με το βιβλίο του «Ο Πλούτος των Εθνών». Διάβαζε ο άνθρωπος τους μηχανισμούς της οικονομίας χωρίς την βοήθεια της ψυχανάλυσης. Δεν έκανε πλάκα ο Μαρξ. Προσπάθησε να εξηγήσει τους μηχανισμούς της οικονομίας ενός κόσμου που μόλις γνώριζε την επανάσταση του “εργοστασίου”. Tο ότι το “Κομουνιστικό Μανιφέστο” μπήκε σε εφαρμογή από τον Λένιν σε έναν αγράμματο λαό, τον Ρωσικό, χωρίς βιομηχανία, με έναν Τσάρο που είχε θεοποιηθεί αιώνες πριν από έναν λαό που είχε την ορθοδοξία σαν βασικό καθοδηγητή του βίου του, το Κομουνιστικό Μανιφέστο είχε την τύχη που είχε. Σε εβδομήντα χρόνια η Αθηναϊκή δημοκρατία “έγραψε” στην ανθρωπότητα και ο εφαρμοσμένος κομμουνισμός κατάφερε να κάνει τον αλβανικό λαό να συμπεριφέρεται σαν αποικία υπερπληθυσμού ποντικιών. Ε, δεν είναι το ίδιο.
Πάντα είχα την απορία τι θα συνέβαινε αν αυτό το Μανιφέστο ακουμπούσε τον Γερμανικό λαό που είχε εργαλεία να τον διαβάσει έχοντας την Σπαρτιατική φιλοσοφία και όλη τη διανόηση με το μέρος του Ιερού Νόμου. Η ιστορία είναι αυτό που γράφεται και οι φιλοσοφικοί στοχασμοί είναι κάτι άλλο. Όχι καφενείου. Ανθρώπινου.
Οι γνωστοί οπλαρχηγοί της Ελληνικής Επανάστασης ήταν φτωχοί πριν την επανάσταση και παρέμειναν φτωχοί μετά τη δικαίωση του αγώνα! Μια ματιά να ρίξουμε στην ιστορία θα το δούμε ότι ο πόλεμος του πλούτου και της δύναμης ήταν πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που θα τρόμαζε κι έναν ιστορικό σαν την Μαρία Ευθυμίου ή τον Μαζάουερ. Κατσαπλιάδες δεν ήταν οι οπλαρχηγοί. Τον πλούτο τον είχαν κατά νου, όπως πολλοί από μας τους σύγχρονους.
Ο Χριστός ήταν φτωχός! Ποιος μπορεί να πει το αντίθετο. Και ήταν και παρέμεινε μέχρι το θάνατο του. Το μαρτυρά ο βίος του. Δεν χαμογέλασε ποτέ στον σύντομο βίο του, δεν άπλωσε το χέρι του στους πιστούς, μόνο ψωμί και ελιές ήθελε και την Μαγδαληνή για να ορίσει στην αγράμματη ανθρωπότητα τι είναι αμαρτία και τι όχι. Θεός πάμφτωχος πρώτη φορά εμφανιζόταν στην ιστορία και φτωχός ανελήφθη στους ουρανούς. Οι εκπρόσωποί του σήμερα είναι φτωχοί! Τιάρες, Πατριαρχεία, Ιερατείο και …και ….τι είναι. Ένας πάμφτωχος θεός και τόση εξουσία και πλούτο οι αντιπρόσωποί του!
Το Ισλάμ ξέρουμε ότι ο Μωάμεθ ήταν έμπορος, πλούσιος και ότι έκανε κι έγραψε το έκανε σαν Προφήτης. Τον Αλλάχ ούτε να τον ζωγραφίσουμε δεν μπορούμε. Αν είναι φτωχός ή πλούσιος ο Αλλάχ δεν το ξέρουμε. Ξέρουμε μόνο τον προφήτη και σήμερα μπορούμε πολύ εύκολα να κατανοήσουμε γιατί υπάρχουν τόσοι Μαχαραγιάδες στον κόσμο του Ισλάμ και γιατί ακούγονται τα επιφωνήματα “Αλλάχ ακμπάρ”.
Οι Αναρχικοί του κόσμου τούτου, που δεν τα δέχονται όλα αυτά και καλά κάνουν, άλλο Μπακούνιν κι άλλο Λένιν, αυτοί που θεωρούν τα κοινοβούλια αναχρονιστικά αγγλοσαξονικά προπύργια γιατί θέλουν να μπουν στα κοινοβούλια του κόσμου τούτου που έχει γεμίσει από πράσινους, κόκκινους, μπλε, τριάλα λο σχηματισμούς! “Θα τους αλώσουμε από μέσα”, λένε οι αναρχικοί. Μα αυτό καλοί μου άνθρωποι λένε και οι φασίστες. Δεν μπορώ να το σχολιάσω, γι’ αυτό επικαλούμαι για άλλη μια φορά, πολλοστή αν χρειαστεί, τον Χάρρυ Κλυνν. Ούτε Αριστοφάνης είμαι ούτε μπορώ να ξεπεράσω τον αυτοσαρκασμό μου. Αδυναμίες είναι αυτές. Σηκώνω τα χέρια. Όπως και πολλοί από σας συναγωνιστές που πιστεύεται πως η ζωή, η ατραυμάτιστη στους αιώνες είναι κάτι ιερότερο από τις αλχημείες αυτών που πάνε να την αναλύσουν με τάχα τριμμένα παντελόνια και τις κωλοτσέπες γεμάτες ………σαν αργυραμοιβοί.
Την προκλητική δήλωση του Ροκφέλερ την ξέρετε. Αν δεν την ξέρετε φίλοι αναγνώστες, βρείτε την, όλα διάφανα πια, δεν υπάρχουν δωμάτια που δεν μπορούμε να μπούμε. Στο μόνο δωμάτιο που δεν μπορούμε να μπούμε και να βγούμε είναι αυτό του Κάτω Κόσμου. Δυο μόνο τα κατάφεραν. Οι άλλοι καίγονται εκεί που είναι ή έχουν μπει από καιρό στην περιοχή της λησμονιάς.
Ε, και! Τι βλακείες είναι αυτές που γράφεις Πετρόπουλε! Από τη φτώχεια πώς τα κατάφερες και πήγες στα μεταφυσικά! Δεν πήγα εγώ. Οι λέξεις με πήγαν. Τι νομίζετε! Οι λέξεις έχουν τα χαλινάρια τους και τα άλογά τους.
Ο Κασσελάκης δεν τις έχει! Μόνο εγώ τις έχω! Το παιδί είναι ένας πετυχημένος του πλούτου. Το τι και το γιατί δεν το ξέρουμε, αλλά αριστεροί ψηφοφόροι τον έφεραν. Πλούσιοι θέλουν να γίνουν κι αυτοί. Ε, ναι, φτάνει πια. Δεν θα είναι πλούσιοι μόνο οι Δεξιοί. Σιχτίρ πια. Ήρθε η ώρα.
Τι γίνεται συμπολίτες και πατριώτες! Ποιος τη ζωή μας, ποιος τη ζωή, ποιος την κυβερνά.
Έτσι απλά. Όχι. Δεν είναι καθόλου απλή η ιστορία. Άλλα λένε τα βιβλία. Εγώ στα βιβλία στρέφω το βλέμμα κι όχι στα ΜΜΕ. Τι να κάνουν και οι δημοσιογράφοι! Εδώ οι αριστεροί θέλουν έναν πλούσιο να βάλει τάξη στην αταξία της ζωής τους, να μην την βάλουν αυτοί ξύνοντας τ’ αρχ…… τους. Η καλή μας δημοσιογράφος φορούσε κράνος μέσα σε ξενοδοχείο του Τελ Αβίβ περιγράφοντας σκηνές πολέμου, εμείς γιατί να μην ελπίζουμε στην Αριστερά της Κασέλας.
Είμαστε χέρια και πόδια δεμένοι συνάνθρωποι! Μπορεί. Η σκέψη όμως!
Οι πολιτικοί, κάθε είδους χρώματος, βλακείας, εξυπνάδας, ομορφιάς ή ασχήμιας είναι φτωχοί ή υποδύονται τον καημένο ή τον Μέγα Αλέξανδρο. Ποιος το ξέρει! Αυτός που τους επιλέγει. Μόνοι τους δεν ορίζονται για να σώσουν ότι δεν θέλουν να σώσουν. Τον εαυτό τους μπορεί να κάνουν προσπάθεια να τον σώσουν, το πόπολο αν δεν το ξέρει, δεν το βλέπει, δεν το αντιλαμβάνεται, δεν έχει ακούσει ποτέ ότι η ζωή είναι ταξική και ο καθένας το παλεύει όσο ξέρει και μπορεί. Μόνος! Δεν γίνεται. Αυτό το κάνει μόνο ο χορτάτος. Ο φτωχός όπως λέει και ο Μούτσης άλλα βλέπει. Τις φορολογικές δηλώσεις δεν τις διαβάζει στις Διαφάνειες που τόσο επαίρεται η Δημοκρατία ότι τις φανερώνει τόσο λεπτομερειακά στους πολίτες!
Ο Σταθάκης που ξέχασε να δηλώσει δυο τρία εκατομμύρια ευρώ στη δήλωσή του τότε που ήταν στο υπουργείο οικονομίας ήταν φτωχός ή φοβήθηκε μη φτωχύνει! Γιατί σχολιάζεις τον Σταθάκη κι όχι ένα γιατρό ή δικηγόρο που κάνει φορολογική δήλωση της πλάκας! Γι’ αυτούς τους ανθρώπους έχω δικαιολογία στο μπορντέλο που ζούμε. “Θέλει να κλάψεις πολύ μέχρι να κάνεις τον κόσμο να γελάει”, γράφει ο Ρίτσος. Μαζί του είμαι. Συμπάσχω με τον δικηγόρο ή τον γιατρό που κάνει τα πάντα να επιβιώσει. Με τον υπουργό δεν έχω αυτή τη διάθεση και ο θυμός μου είναι φαραωνικός. Ε, όχι, την απληστία του ανθρώπου να την λέμε απλά σαχλαμάρα!
Στο Νομό Πέλλας έχουμε σύγκρουση Τζάκρη Αχτσιόγλου. Και οι δυο είναι στην αριστερά. Λάθος. Και οι δυο είναι στον ΣΥΡΙΖΑ. Η Αριστερά είπαμε, είναι άλλο πράγμα. Ε, ψιτ! Μην είστε κορόιδα. Αυτός ο κόσμος ο ίδιος κόσμος είναι. Διάβασε, κοίταξε, ψάξε και θα δεις. Ακόμα μουκανίζουμε στην ιστορία. Ο καθείς και ο κώλος του είπε. Έτσι είναι! Η μεγάλη αγκαλιά της οικουμένης αργεί, αλλά …….., πως το γράφει στο Μονόγραμμα ο Ελύτης:
“Θα πενθώ πάντα, για σένα, μόνος, στον παράδεισο”.
Blogger Comment
Facebook Comment