Με αφορμή τις σχετικές συζητήσεις που προκάλεσε η πηγή έμπνευσης του "διονυσιακού συμποσίου", που είδαμε στην εναρκτήρια τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων, θυμήθηκα .....τα κουνούπια της Πέλλας. Μια πραγματική μάστιγα της περιοχής σε παλαιότερες εποχές, που αποτέλεσαν το έναυσμα για τη "διασκευή" από νέους δημιουργούς της παράστασης του ψηφιδωτού με το κυνήγι του λιονταριού του Μουσείου Πέλλας.
Στην αρχαιότητα, ήδη από τον 3ο αι. π.Χ., οι προσχώσεις των ποταμών δημιούργησαν μια λιμνοθάλασσα στα νότια της Πέλλας, απομακρύνοντάς την με την πάροδο των αιώνων από την θάλασσα. Η λιμνοθάλασσα αυτή, η γνωστή λίμνη (βάλτος) των Γιαννιτσών (της Π.Δέλτα), που αποξηράνθηκε στη δεκαετία του '30, ευνόησε τη δημιουργία νοσηρού κλίματος στην περιοχή με τους κατοίκους να υποφέρουν από ελονοσία (όπως μαρτυρείται και από αρχαίους συγγραφείς). Και φυσικά οι φορείς της ασθένειας, τα κουνούπια, ήταν πολλά στην περιοχή, ακόμα και στη σύγχρονη εποχή. Θυμάμαι στις δεκαετίες του '80 και '90, καθώς πηγαίναμε τα πρωινά για εργασία στον αρχαιολογικό χώρο, μια "κουρτίνα" από κουνούπια να εμποδίζει την όραση και να ανοίγουμε περάσματα με τα χέρια. Γι' αυτό, το 1995, οι φοιτητές του Ι. Ακαμάτη, που συμμετείχαν στην πανεπιστημιακή ανασκαφή της Αγοράς της Πέλλας, έβαλαν στο αναμνηστικό μπλουζάκι της ανασκαφής ένα σχέδιο, "διασκευή" του ψηφιδωτού με το κυνήγι του λιονταριού, αντικαθιστώντας το λιοντάρι με ένα γιγάντιο κουνούπι και τα όπλα στα χέρια των κυνηγών με σπρέυ και απόχη (σχέδιο της φοιτήτριας Ν. Καζακίδη). Ένας επιτυχής συνδυασμός του μνημειακού έργου με την ενοχλητικότερη πτυχή της καθημερινότητας των φοιτητών στον αρχαιολογικό χώρο της Πέλλας.
Φημίζεται η Πέλλα για τα κουνούπια της.Με δύο πόδια.
ΑπάντησηΔιαγραφή