και
τα παιδιά της αστικής τάξης
Του Γιάννη Πετρόπουλου
Στην ταινία “ο Θίασος” του Αγγελόπουλου
τρεις σύντροφοι συζητούν πάνω στις ράγες του τραίνου και λίγο μετά κάτω από ένα μεγάλο πλατάνι λέγοντας φωναχτά πως η επανάσταση εναντίον της αστικής τάξης είναι αναπόφευκτη όταν η αστική τάξη δεν ακούει τα αιτήματα των εργαζομένων.
τρεις σύντροφοι συζητούν πάνω στις ράγες του τραίνου και λίγο μετά κάτω από ένα μεγάλο πλατάνι λέγοντας φωναχτά πως η επανάσταση εναντίον της αστικής τάξης είναι αναπόφευκτη όταν η αστική τάξη δεν ακούει τα αιτήματα των εργαζομένων.
@
Όταν ρωτήθηκε ο Μπολιβάρ από έναν ευρωπαίο δημοσιογράφο αν θα πετύχει η επανάστασή του απάντησε αμέσως “όχι”.
“Μα….”
“Όχι, αλλά θα το προσπαθήσει”.
“Μήπως δεν είστε ικανοί για κάτι τέτοιο αγαπητέ μου!”, συνέχισε ο δημοσιογράφος.
“Άκου να σου πω κύριε”, είπε ο Μπολιβάρ, “εμείς μπορεί ν’ αποτύχουμε αλλά θα επιδιώξουμε να μη φαγωθούμε μεταξύ μας”.
“Τι εννοείτε!”
“Εσείς οι αποικιοκράτες θα δούμε τι θα πετύχετε”, είπε διακόπτοντας τη συζήτηση.
Έναν αιώνα μετά, από τα σπλάχνα της Ευρώπης θα ξεκινήσουν πρώτα ο ένας και λίγο μετά ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.
@
Δυο δεκαετίες μετά το θάνατο του Μπολιβάρ θα κάνει την εμφάνισή του ένα κείμενο που θα γινόταν το ευαγγέλιο μιας διαφορετικής αντίληψης του κόσμου. Ήταν το Κεφάλαιο του Μαρξ.
Όταν το έγραφε ο Μαρξ στο νου του είχε ο μεγάλος διανοητής και φιλόσοφος μια χώρα. Τη Γερμανία. Ο Λένιν δοκίμασε να εφαρμόσει τη θεωρία της Κομμούνας στα μέρη του Τσάρου, σε μια χώρα που το machine (μηχάνημα) έκανε διστακτικά την εμφάνισή του. Το τι έγινε το είδε η ανθρωπότητα, αυτό που δεν είδε ήταν ότι αν εφαρμόζονταν η θεωρία του Μαρξ από τους Γερμανούς πως θα ήταν τώρα ο κόσμος. Και μου μου πείτε ότι το δοκίμασε ο Χίτλερ!
Με “Αν” όμως δεν προχωρά η ζωή, προχωρά με το ω γέγονε γέγονε.
@
Όταν ο Κάστρο μπήκε θριαμβευτής στην Αβάνα ο Γκεβάρα μπήκε κι αυτός, γρήγορα όμως βαρέθηκε και θέλησε να μεταλαμπαδεύσει τη φλόγα της επανάστασης και σε άλλες χώρες της πολύπαθης Λατινικής Αμερικής. Το δοκίμασε, δε γύρισε πίσω, πάντα μπροστά μέχρι τέλους. Δε νικήθηκε, σκοτώθηκε.
@
Όταν ρωτήθηκε ο Μάο από ευρωπαίο δημοσιογράφο αν θα τα καταφέρει να νικήσει, ο Μάο του είπε αμέσως και χωρίς να τον κοιτά “βεβαίως!”.
Απόρησε ο δημοσιογράφος και τον ακολούθησε. Δεν πίστεψε στην απάντησή του.
“Πως θα τα καταφέρετε κύριε!”.
“Να προσεύχεσαι να τα καταφέρουμε”, είπε ο Μάο, “είμαστε τεράστια χώρα, αν δεν τα καταφέρουμε όλα αυτά τα μιλιούνια θ’ αναζητήσουν όνειρο. Ξέρεις πιστεύω τι είναι το όνειρο”.
“Ε!”
“Αυτά να γράψεις και στους ευρωπαίους και στους Αμερικάνους, το σύστημά τους μόνο εδώ δεν μπορεί να περάσει”.
Κρατικός καπιταλισμός μόνο στην Κίνα εφαρμόζεται, και, απ’ ότι λένε οι σοφοί του ντουνιά, τα πάει καλά, οι Κινέζοι δεν πηδούν το Σινικό Τείχος για να αναζητήσουν όνειρο στην κοιτίδα του πολιτισμού. Αν δεν είχαν όνειρο, αν δεν….τότε η Μεσόγειος δεν θα ήταν απλά μια θάλασσα, αλλά κάτι άλλο, που φαντασία εύκολα δεν μπορεί να συλλάβει.
Υπάρχουν και κάποιοι λαοί που καταλαβαίνουν ότι άλλο το καριοφίλι κι άλλο το τανγκ, άλλο η μαντζουράνα στο κατώφλι και άλλο γάιδαρος στα κεραμίδια. Όπως θέλετε πείτε τον, εγώ τον λέω σοφό.
@
Όταν το ΕΑΜ αποφάσισε (το που, το πως και το γιατί είναι υπό διερεύνηση, αργεί η ιστορία να βρει την αλήθεια, αλλά θα τη βρει), να αλλάξει την τύχη της Ελλάδας είχε το λαό με το μέρος του (τον λαό που ξέρουμε, όπως τον ξέρουμε και όπως τον αναλύουμε), είχε όπλα, είχε αύρα απελευθερωτική, είχε σχέδιο, όλα τα είχε. Τι δεν είχε! Τη σύμφωνη γνώμη της μητρόπολης. Και γιατί τον έκανε τον αγώνα και γιατί μπήκε στον Εμφύλιο! Τι ήθελε ν’ αποδείξει! Τον Μπολιβάρ, τον Μαρξ, τους μεγάλους διανοητές του κόσμου δεν τους ήξεραν οι καθοδηγητές, δεν ήξεραν γράμματα, τι ήθελαν να κάνουν και μέχρι σήμερα αυτός ο τόπος δεν μπορεί να βρει ησυχία, την ΥΒΡΗ που μας δίδαξε η τραγωδία δεν την έμαθαν!
“Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς”, ε, ναι, χώρες που πέρασαν Εμφύλιο και δεν είναι λίγες αυτές, μερικές φαίνεται να το ξεπέρασαν, μερικές ,όπως η χώρα μας, απ’ ότι φαίνεται θ’ αργήσει. Μπορεί τα παιδιά μας, αν τ’ αφήσουν και δεν τα πνίξουν οι τανάλιες τους.
@
Και η αστική τάξη!
Όταν ρώτησε το Βενιζέλο Γάλλος δημοσιογράφος γιατί τις κάνει τις εκλογές όντας θριαμβευτής καταμεσής της μεγάλης απελευθερωτικής πορείας, αυτός απάντησε γιατί θα τις κερδίσει.
“Ο Βασιλιάς άλλα λέει κύριε Βενιζέλε!”.
“Έχω το λαό με το μέρος μου”, είπε τρισευτυχισμένος.
Ο λαός τον γέλασε, ίσως και η ΑΝΤΑΝΤ. Έβγαλαν τ’ άρβυλα για λίγο οι στρατιώτες κι έπειτα τα ξαναφόρεσαν, πήγαν μέχρι τον Σαγγάριο κι έπειτα επέστρεψαν, όσοι επέστρεψαν, ξεβράκωτοι και ντροπιασμένοι και ηττημένοι και τα λοιπά και τα λοιπά.
@
Δυο τρεις οικογένειες γνωρίζουμε πως διαφεντεύουν σχεδόν έναν αιώνα αυτόν τον “ευλογημένο” τόπο. Τον λέμε ευλογημένο ίσως από ανάγκη, ίσως γιατί μας το λένε οι άλλοι, ίσως γιατί το φωνάζει η ιστορία, ίσως πάλι γιατί οι αγωνιστές του ’21 είπαν πως ο Θεός έβαλε την υπογραφή του σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο και πως η Παναγία θα είναι πάντα κοντά τους. Μπορεί. Άλλο η φυσική κι άλλο η μεταφυσική.
Οι δυο τρεις αυτές οικογένειες που μας διαφεντεύουν τι να λένε άραγε όταν κάνουν κάποιο αναστοχασμό! Δεν αναρωτιέστε συμπολίτες! Κοντά έναν αιώνα διαφεντεύουν αυτήν την χώρα.
Είναι πονηροί, το ξέρω και το ξέρετε.
“Περιμένουμε τον Κασσελάκη να μας γελοιοποιήσει”, λένε και κοιτάζουν από τη μεγάλη βεράντα τους το Αρχιπέλαγος, όχι των Γκουλάγκ, ούτε του Μίκη Θεοδωράκη ούτε το Αρχιπέλαγος του λαού, ένα κοιτάζουν, τον Μικρόκοσμό τους και αν θέλετε το πιστεύετε αν πάλι όχι, καλά κάνετε.
Γκεβάρες πια δεν είναι εύκολο να ξεμυτίσουν από τα βουνά της Καρταχένα ή από το Καραγκουρούν ούτε από τα βουνά της Πίνδου. Τέρμα τα βουνά. Μόνο το αρχιπέλαγος των τρομακτικά ασήμαντων και ανίκανων και έχει ο Θεός……
Υ.Γ: Τα γραφόμενα δεν είναι λογοτεχνία, η λογοτεχνία είναι πιο αυστηρή και πολλές φορές την ξεπερνά τη ζωή.
“Όχι, αλλά θα το προσπαθήσει”.
“Μήπως δεν είστε ικανοί για κάτι τέτοιο αγαπητέ μου!”, συνέχισε ο δημοσιογράφος.
“Άκου να σου πω κύριε”, είπε ο Μπολιβάρ, “εμείς μπορεί ν’ αποτύχουμε αλλά θα επιδιώξουμε να μη φαγωθούμε μεταξύ μας”.
“Τι εννοείτε!”
“Εσείς οι αποικιοκράτες θα δούμε τι θα πετύχετε”, είπε διακόπτοντας τη συζήτηση.
Έναν αιώνα μετά, από τα σπλάχνα της Ευρώπης θα ξεκινήσουν πρώτα ο ένας και λίγο μετά ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.
@
Δυο δεκαετίες μετά το θάνατο του Μπολιβάρ θα κάνει την εμφάνισή του ένα κείμενο που θα γινόταν το ευαγγέλιο μιας διαφορετικής αντίληψης του κόσμου. Ήταν το Κεφάλαιο του Μαρξ.
Όταν το έγραφε ο Μαρξ στο νου του είχε ο μεγάλος διανοητής και φιλόσοφος μια χώρα. Τη Γερμανία. Ο Λένιν δοκίμασε να εφαρμόσει τη θεωρία της Κομμούνας στα μέρη του Τσάρου, σε μια χώρα που το machine (μηχάνημα) έκανε διστακτικά την εμφάνισή του. Το τι έγινε το είδε η ανθρωπότητα, αυτό που δεν είδε ήταν ότι αν εφαρμόζονταν η θεωρία του Μαρξ από τους Γερμανούς πως θα ήταν τώρα ο κόσμος. Και μου μου πείτε ότι το δοκίμασε ο Χίτλερ!
Με “Αν” όμως δεν προχωρά η ζωή, προχωρά με το ω γέγονε γέγονε.
@
@
Όταν ρωτήθηκε ο Μάο από ευρωπαίο δημοσιογράφο αν θα τα καταφέρει να νικήσει, ο Μάο του είπε αμέσως και χωρίς να τον κοιτά “βεβαίως!”.
Απόρησε ο δημοσιογράφος και τον ακολούθησε. Δεν πίστεψε στην απάντησή του.
“Πως θα τα καταφέρετε κύριε!”.
“Να προσεύχεσαι να τα καταφέρουμε”, είπε ο Μάο, “είμαστε τεράστια χώρα, αν δεν τα καταφέρουμε όλα αυτά τα μιλιούνια θ’ αναζητήσουν όνειρο. Ξέρεις πιστεύω τι είναι το όνειρο”.
“Ε!”
“Αυτά να γράψεις και στους ευρωπαίους και στους Αμερικάνους, το σύστημά τους μόνο εδώ δεν μπορεί να περάσει”.
Κρατικός καπιταλισμός μόνο στην Κίνα εφαρμόζεται, και, απ’ ότι λένε οι σοφοί του ντουνιά, τα πάει καλά, οι Κινέζοι δεν πηδούν το Σινικό Τείχος για να αναζητήσουν όνειρο στην κοιτίδα του πολιτισμού. Αν δεν είχαν όνειρο, αν δεν….τότε η Μεσόγειος δεν θα ήταν απλά μια θάλασσα, αλλά κάτι άλλο, που φαντασία εύκολα δεν μπορεί να συλλάβει.
Υπάρχουν και κάποιοι λαοί που καταλαβαίνουν ότι άλλο το καριοφίλι κι άλλο το τανγκ, άλλο η μαντζουράνα στο κατώφλι και άλλο γάιδαρος στα κεραμίδια. Όπως θέλετε πείτε τον, εγώ τον λέω σοφό.
@
Όταν το ΕΑΜ αποφάσισε (το που, το πως και το γιατί είναι υπό διερεύνηση, αργεί η ιστορία να βρει την αλήθεια, αλλά θα τη βρει), να αλλάξει την τύχη της Ελλάδας είχε το λαό με το μέρος του (τον λαό που ξέρουμε, όπως τον ξέρουμε και όπως τον αναλύουμε), είχε όπλα, είχε αύρα απελευθερωτική, είχε σχέδιο, όλα τα είχε. Τι δεν είχε! Τη σύμφωνη γνώμη της μητρόπολης. Και γιατί τον έκανε τον αγώνα και γιατί μπήκε στον Εμφύλιο! Τι ήθελε ν’ αποδείξει! Τον Μπολιβάρ, τον Μαρξ, τους μεγάλους διανοητές του κόσμου δεν τους ήξεραν οι καθοδηγητές, δεν ήξεραν γράμματα, τι ήθελαν να κάνουν και μέχρι σήμερα αυτός ο τόπος δεν μπορεί να βρει ησυχία, την ΥΒΡΗ που μας δίδαξε η τραγωδία δεν την έμαθαν!
“Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς”, ε, ναι, χώρες που πέρασαν Εμφύλιο και δεν είναι λίγες αυτές, μερικές φαίνεται να το ξεπέρασαν, μερικές ,όπως η χώρα μας, απ’ ότι φαίνεται θ’ αργήσει. Μπορεί τα παιδιά μας, αν τ’ αφήσουν και δεν τα πνίξουν οι τανάλιες τους.
@
Και η αστική τάξη!
Όταν ρώτησε το Βενιζέλο Γάλλος δημοσιογράφος γιατί τις κάνει τις εκλογές όντας θριαμβευτής καταμεσής της μεγάλης απελευθερωτικής πορείας, αυτός απάντησε γιατί θα τις κερδίσει.
“Ο Βασιλιάς άλλα λέει κύριε Βενιζέλε!”.
“Έχω το λαό με το μέρος μου”, είπε τρισευτυχισμένος.
Ο λαός τον γέλασε, ίσως και η ΑΝΤΑΝΤ. Έβγαλαν τ’ άρβυλα για λίγο οι στρατιώτες κι έπειτα τα ξαναφόρεσαν, πήγαν μέχρι τον Σαγγάριο κι έπειτα επέστρεψαν, όσοι επέστρεψαν, ξεβράκωτοι και ντροπιασμένοι και ηττημένοι και τα λοιπά και τα λοιπά.
@
“Θεέ και κύριε λέω κι απορώ
Τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο,
Χρόνους μας ταξιδεύει , δε βουλιάξαμε
Χίλιους καπετανέους του αλλάξαμε”
@Δυο τρεις οικογένειες γνωρίζουμε πως διαφεντεύουν σχεδόν έναν αιώνα αυτόν τον “ευλογημένο” τόπο. Τον λέμε ευλογημένο ίσως από ανάγκη, ίσως γιατί μας το λένε οι άλλοι, ίσως γιατί το φωνάζει η ιστορία, ίσως πάλι γιατί οι αγωνιστές του ’21 είπαν πως ο Θεός έβαλε την υπογραφή του σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο και πως η Παναγία θα είναι πάντα κοντά τους. Μπορεί. Άλλο η φυσική κι άλλο η μεταφυσική.
Οι δυο τρεις αυτές οικογένειες που μας διαφεντεύουν τι να λένε άραγε όταν κάνουν κάποιο αναστοχασμό! Δεν αναρωτιέστε συμπολίτες! Κοντά έναν αιώνα διαφεντεύουν αυτήν την χώρα.
Είναι πονηροί, το ξέρω και το ξέρετε.
“Περιμένουμε τον Κασσελάκη να μας γελοιοποιήσει”, λένε και κοιτάζουν από τη μεγάλη βεράντα τους το Αρχιπέλαγος, όχι των Γκουλάγκ, ούτε του Μίκη Θεοδωράκη ούτε το Αρχιπέλαγος του λαού, ένα κοιτάζουν, τον Μικρόκοσμό τους και αν θέλετε το πιστεύετε αν πάλι όχι, καλά κάνετε.
Γκεβάρες πια δεν είναι εύκολο να ξεμυτίσουν από τα βουνά της Καρταχένα ή από το Καραγκουρούν ούτε από τα βουνά της Πίνδου. Τέρμα τα βουνά. Μόνο το αρχιπέλαγος των τρομακτικά ασήμαντων και ανίκανων και έχει ο Θεός……
Υ.Γ: Τα γραφόμενα δεν είναι λογοτεχνία, η λογοτεχνία είναι πιο αυστηρή και πολλές φορές την ξεπερνά τη ζωή.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Μη διστάσετε να προσθέσετε σχόλια στο δημοσίευμα που σας ενδιαφέρει.
Η εφημερίδα karatzova.com ενθαρρύνει τη δημόσια έκφραση των αναγνωστών της εφόσον τηρούνται οι βασικοί κανόνες δημοσιότητας που ορίζουν οι ελληνικοί νόμοι. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.