Σκαρφαλωμένος στις πλαγιές του όρους Καϊμακτσαλάν, ο Παλαιός Άγιος Αθανάσιος αποτελεί έναν από τους πιο γραφικούς προορισμούς της Βόρειας Ελλάδας. Τα πετρόχτιστα σπίτια με τις κεραμοσκεπές, οι πολυτελείς ξενώνες και τα ξενοδοχεία, οι ταβέρνες, τα εστιατόρια και καφέ-μπαρ συνοδεύουν τη φήμη του Παλαιού Αγίου Αθανασίου, που για πολλούς προσομοιάζει με την «Αράχωβα του Βορρά».
Ο Άγιος Αθανάσιος, που δημιουργήθηκε κάπου στο 1800 από εκδιωγμένους Ηπειρώτες πρόσφυγες, ακολούθησε μια …περίεργη πορεία µέσα στον χρόνο. Στη δεκαετία του ’80 το χωριό ερήμωσε σταδιακά από τους µόνιµους κατοίκους του, οι περισσότεροι από τους οποίους μετακινήθηκαν στον λεγόμενο Νέο Άγιο Αθανάσιο, λίγα χιλιόµετρα πιο κάτω. Αυτό που ώθησε τον ντόπιο πληθυσμό να εκκενώσει το παλαιό πλέον χωριό ήταν η κακή κατάσταση των κτηρίων που διέθετε, καθώς και η δύσκολη πρόσβαση.
Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός δεν άφησε ασυγκίνητους πολλούς από τους φυσιολάτρες επισκέπτες (κυρίως από την Έδεσσα), οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να αγοράσουν φτηνή γη µε σκοπό να φτιάξουν εκεί τα εξοχικά τους αλλά και κάποιους άλλους να επενδύσουν σε επιχειρήσεις. Σημαντικό ρόλο για τη µετέπειτα εξέλιξη του χωριού έπαιξε το χιονοδροµικό κέντρο.
Ο Άγιος Αθανάσιος, χαρακτηρισμένος, πλέον, ως παραδοσιακός οικισμός, που απέκτησε ξανά ζωή το 1994, οφείλει τη γραφικότητά του στα λιθόστρωτα σοκάκια αλλά και την οµοιοµορφία στην οικιστική ανάπτυξή του (όλα µε πέτρα, ξύλο, κεραµοσκεπές).
Είναι χαρακτηριστικό πως το 2008, λίγο πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, και ενώ η περιοχή θεωρείτο η πλέον ελκυστική για την απόκτηση εξοχικής κατοικίας στη Βόρεια Ελλάδα, η μέση τιμή του τμ είχε σκαρφαλώσει στα 3.300 ευρώ, ενώ οι τιμές των οικοπέδων είχαν χτυπήσει κόκκινο, την ώρα που ξενοδοχεία και ξενώνες αναπτύσσονταν συνεχώς.
Ο Άγιος Αθανάσιος, που δημιουργήθηκε κάπου στο 1800 από εκδιωγμένους Ηπειρώτες πρόσφυγες, ακολούθησε μια …περίεργη πορεία µέσα στον χρόνο. Στη δεκαετία του ’80 το χωριό ερήμωσε σταδιακά από τους µόνιµους κατοίκους του, οι περισσότεροι από τους οποίους μετακινήθηκαν στον λεγόμενο Νέο Άγιο Αθανάσιο, λίγα χιλιόµετρα πιο κάτω. Αυτό που ώθησε τον ντόπιο πληθυσμό να εκκενώσει το παλαιό πλέον χωριό ήταν η κακή κατάσταση των κτηρίων που διέθετε, καθώς και η δύσκολη πρόσβαση.
Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός δεν άφησε ασυγκίνητους πολλούς από τους φυσιολάτρες επισκέπτες (κυρίως από την Έδεσσα), οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να αγοράσουν φτηνή γη µε σκοπό να φτιάξουν εκεί τα εξοχικά τους αλλά και κάποιους άλλους να επενδύσουν σε επιχειρήσεις. Σημαντικό ρόλο για τη µετέπειτα εξέλιξη του χωριού έπαιξε το χιονοδροµικό κέντρο.
Ο Άγιος Αθανάσιος, χαρακτηρισμένος, πλέον, ως παραδοσιακός οικισμός, που απέκτησε ξανά ζωή το 1994, οφείλει τη γραφικότητά του στα λιθόστρωτα σοκάκια αλλά και την οµοιοµορφία στην οικιστική ανάπτυξή του (όλα µε πέτρα, ξύλο, κεραµοσκεπές).
Είναι χαρακτηριστικό πως το 2008, λίγο πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, και ενώ η περιοχή θεωρείτο η πλέον ελκυστική για την απόκτηση εξοχικής κατοικίας στη Βόρεια Ελλάδα, η μέση τιμή του τμ είχε σκαρφαλώσει στα 3.300 ευρώ, ενώ οι τιμές των οικοπέδων είχαν χτυπήσει κόκκινο, την ώρα που ξενοδοχεία και ξενώνες αναπτύσσονταν συνεχώς.
Η εικόνα σήμερα
Σήμερα πολλές από τις εξοχικές κατοικίες παραμένουν ερμητικά κλειστές, ενώ αρκετές μετατράπηκαν σε airbnb, ακολουθώντας την τάση της εποχής.
Οι περισσότερες από τις κατοικίες αυτές ανήκουν κατά κύριο λόγο σε Βορειοελλαδίτες, που αγάπησαν την περιοχή, επισκέφτηκαν επανειλημμένες φορές το χωριό και προτίμησαν να αποκτήσουν το δικό τους… κεραμίδι στο τουριστικό θέρετρο. Ωστόσο οι εποχές που αποκτήθηκαν οι εξοχικές κατοικίες ήταν προ κρίσης και οι οικονομικές δυνατότητες διαφορετικές. Στην πάροδο του χρόνου, τα σπίτια αυτά άρχισαν να αποτελούν άγος με αποτέλεσμα κάποια από αυτά να έχουν βγει προς πώληση.
Η αξία των εξοχικών, με διάμεση ηλικία τα 15 έτη, κυμαίνεται σήμερα στα 1.050 - 1.100 ευρώ/τ.μ., χωρίς να αποκλείεται και το ενδεχόμενο πολύ χαμηλότερων προσφερόμενων τιμών. Η πτώση, σε σχέση με το 2008, οπότε οι τιμές είχαν φτάσει σε υψηλά επίπεδα, μεταφράζεται σε 68%. Σημειώνεται, μάλιστα, πως κάποιες από τις εξοχικές κατοικίες που είναι προς πώληση κατασκευάστηκαν το διάστημα 2008 - 2010.
Σήμερα πολλές από τις εξοχικές κατοικίες παραμένουν ερμητικά κλειστές, ενώ αρκετές μετατράπηκαν σε airbnb, ακολουθώντας την τάση της εποχής.
Οι περισσότερες από τις κατοικίες αυτές ανήκουν κατά κύριο λόγο σε Βορειοελλαδίτες, που αγάπησαν την περιοχή, επισκέφτηκαν επανειλημμένες φορές το χωριό και προτίμησαν να αποκτήσουν το δικό τους… κεραμίδι στο τουριστικό θέρετρο. Ωστόσο οι εποχές που αποκτήθηκαν οι εξοχικές κατοικίες ήταν προ κρίσης και οι οικονομικές δυνατότητες διαφορετικές. Στην πάροδο του χρόνου, τα σπίτια αυτά άρχισαν να αποτελούν άγος με αποτέλεσμα κάποια από αυτά να έχουν βγει προς πώληση.
Η αξία των εξοχικών, με διάμεση ηλικία τα 15 έτη, κυμαίνεται σήμερα στα 1.050 - 1.100 ευρώ/τ.μ., χωρίς να αποκλείεται και το ενδεχόμενο πολύ χαμηλότερων προσφερόμενων τιμών. Η πτώση, σε σχέση με το 2008, οπότε οι τιμές είχαν φτάσει σε υψηλά επίπεδα, μεταφράζεται σε 68%. Σημειώνεται, μάλιστα, πως κάποιες από τις εξοχικές κατοικίες που είναι προς πώληση κατασκευάστηκαν το διάστημα 2008 - 2010.
Ξενώνες και εστιατόρια
Δεν είναι μόνον οι εξοχικές κατοικίες που βγαίνουν προς πώληση, καθώς υπάρχουν ξενώνες και επιχειρήσεις εστίασης που πωλούνται. Όπως λένε γνώστες της περιοχής, «δεν αρκούν μόνον οι γιορτές και κάποιες αργίες, κατά τις οποίες το χωριό σφύζει από ζωή, για να κρατηθούν στη ζωή οι επιχειρήσεις».
Είναι χαρακτηριστικό πως ξενώνας 18 δωμάτιων βγαίνει προς πώληση αντί του ποσού του 1,15 εκατ. ευρώ, ενώ έτερος ξενώνας 28 δωματίων πωλείται προς 2,2 εκατ. ευρώ. Παραδοσιακός ξενώνας 5 δωματίων πωλείται 295.000 ευρώ, ενώ άλλος ξενώνας 12 δωματίων, που διαθέτει και καφέ, πωλείται 595.000 ευρώ.
Την ίδια ώρα πωλούνται κτήρια που στέγαζαν καφέ και εστιατόρια. Ενδεικτικό παράδειγμα διώροφο κτήριο 500 τμ που λειτουργούσε ως μπαρ καφε και πωλείται 590.000 ευρώ. Πωλούνται, μάλιστα, και κτήρια επαγγελματικών χωρών, τα οποία λειτουργούσαν σαν μικροί ξενώνες 4-5 δωματίων και παράλληλα είχαν εστιατόρια ή καφέ στο ισόγειο τους. Ένα τέτοιο κτήριο, 176 τμ, στο κέντρο του οικισμού, πωλείται προς 470.000 ευρώ.
Δεν είναι μόνον οι εξοχικές κατοικίες που βγαίνουν προς πώληση, καθώς υπάρχουν ξενώνες και επιχειρήσεις εστίασης που πωλούνται. Όπως λένε γνώστες της περιοχής, «δεν αρκούν μόνον οι γιορτές και κάποιες αργίες, κατά τις οποίες το χωριό σφύζει από ζωή, για να κρατηθούν στη ζωή οι επιχειρήσεις».
Είναι χαρακτηριστικό πως ξενώνας 18 δωμάτιων βγαίνει προς πώληση αντί του ποσού του 1,15 εκατ. ευρώ, ενώ έτερος ξενώνας 28 δωματίων πωλείται προς 2,2 εκατ. ευρώ. Παραδοσιακός ξενώνας 5 δωματίων πωλείται 295.000 ευρώ, ενώ άλλος ξενώνας 12 δωματίων, που διαθέτει και καφέ, πωλείται 595.000 ευρώ.
Την ίδια ώρα πωλούνται κτήρια που στέγαζαν καφέ και εστιατόρια. Ενδεικτικό παράδειγμα διώροφο κτήριο 500 τμ που λειτουργούσε ως μπαρ καφε και πωλείται 590.000 ευρώ. Πωλούνται, μάλιστα, και κτήρια επαγγελματικών χωρών, τα οποία λειτουργούσαν σαν μικροί ξενώνες 4-5 δωματίων και παράλληλα είχαν εστιατόρια ή καφέ στο ισόγειο τους. Ένα τέτοιο κτήριο, 176 τμ, στο κέντρο του οικισμού, πωλείται προς 470.000 ευρώ.
Πηγή: voria.gr- Λίνα Τσιρέκα
Αυτά τότε πουλήθηκαν χωρίς τίτλου χωρίς τίποτα τουλάχιστον τα ποιο πολλα.πολυ κονόμα μαύρα.αυτοι που τα αγοράσανε τώρα θέλουν να βγάλουν τα σπασμένα.το μπαλόνι έσκασε.δεν ξέρουμε αν τα σπίτια και οι επιχειρήσεις έχουν άδειες όπως είναι.ασ το διευκρινίσεις.να δούμε αν ανταποκρίνεται στις τιμές που τα ζητανε
ΑπάντησηΔιαγραφήΆξιοι της μοίρας τους είναι!Η νοοτροπία που κυριαρχεί στους ντόπιους «επαγγελματίες» είναι να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα!
ΑπάντησηΔιαγραφή