Σε μια άκρως ενδιαφέρουσα και τιμητική πρόσκληση, συμμετείχε ο δήμος Αλμωπίας το 4ήμερο 10 με 13 Οκτωβρίου στον δήμο Μάνδρας Ειδυλλείας και διοργανωτή τον πανελλήνιο σύνδεσμο "υγειών πόλεων".
Η θεματολογία αφορούσε το περιβάλλον, την ανθεκτικότητα και την υγεία,με την αυτοδιοίκηση μπροστά.
Στο συνέδριο παραβρέθηκαν πλειάδα εξειδιξευμένων επιστημόνων,δήμαρχοι, αυτοδιοικητικοί,εκπρόσωποι της κυβέρνησης με επικεφαλής τον υπουργό εσωτερικών κ. Βασίλη Σπανάκη.
Τις εργασίες άνοιξε ο υπεύθυνος του πανελληνιου συνδέσμου κ. Πατούλης και ο δήμαρχος Μάνδρας Ειδυλλίας κ.Δρίκος.
Την Αλμωπία μαζί με τον δήμαρχο,εκπροσώπησαν οι αντιδήμαρχοι Όλγα Ολλανδέζου και ο Γιώργος Χατζηδημητριάδης.
Πρέπει να σημειωθεί ότι στα επιμέρους θεματικά τραπέζια διαλόγου,ο Νίκος Παρούτογλου ήταν βασικός εισηγητής.
Το θέμα που διεξοδικά παρουσίασε και ανέλυσε,αφορούσε "την συνεργασία κυβέρνησης και αυτοδιοίκησης για την ανθεκτικότητα των πόλεων" .
Στα κύρια σημεία της ομιλίας τόνισε:
Η έννοια της ανθεκτικότητας είναι το νέο αφήγημα, που απασχολεί την παγκόσμια κοινότητα σε όλα τα διεθνή φόρα.
Θα λύσει όμως τα προβλήματα;
Την αμφισημία της έννοιας την μεταχειρίζονται πλέον οι πάντες.
O ΟΗΕ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ΟΟΣΑ, φιλανθρωπικά ιδρύματα διεθνών ομίλων, ΜΚΟ, χώρες, περιφέρειες, πόλεις.
Φαντάζει ως απέλπιδα προσπάθεια,αγωνία,που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα στις στιγμές κινδύνων?
Είναι όμως έτσι; ποιό πλαίσιο διαμορφώνεται γύρω από αυτήν;
Φαίνεται ότι έχουμε αποφασίσει πως οι καταστροφές επίκεινται, θα μας βρουν έτσι κι αλλιώς.
Εκείνο που μένει να κάνουμε είναι να προετοιμαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα, έτσι ώστε τα χτυπήματα να μας φέρουν σε ένα ανεκτό σημείο ισορροπίας, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει.
Σε κάθε περίπτωση, πλέον δεν προσπαθούμε να εξαλείψουμε τις αιτίες για τις οποίες είναι απαραίτητο να είμαστε ανθεκτικοί.
Απλώς προσαρμοζόμαστε στην επελαύνουσα αρνητική συνθήκη.
Πώς ξεκίνησε η ρητορική για την ανθεκτικότητα;
– To 2006 και αργότερα το 2010 εκδόθηκαν από διεθνείς οίκους,νέες περιβαντολογικές προσεγγίσεις, που καθιέρωσαν σε μεγάλη έκταση τον όρο ανθεκτικότητα.
– Το 2013 το Ίδρυμα Ροκφέλερ ξεκίνησε την πρωτοβουλία «100 ανθεκτικές πόλεις», «έτσι ώστε να βοηθηθούν περισσότερες πόλεις να χτίσουν ανθεκτικότητα απέναντι στις φυσικές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις που εξελίσσονται τον 21ο αιώνα.
– Το 2015 ο ΟΗΕ υιοθέτησε 17 Βιώσιμους Στόχους Αειφορίας. Ανάμεσα σε άλλους, υπερφιλόδοξους ενδεχομένως, στόχους (όπως, λόγου χάρη, την εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας ή την επίτευξη ισότητας των φύλων) που πρέπει να εκπληρωθούν έως το 2030.
Ο ενδέκατος επιδιώκει να πετύχει να «γίνουν οι πόλεις και οι ανθρώπινοι οικισμοί, ασφαλείς, ανθεκτικοί και βιώσιμοι».
Πιο συγκεκριμένα, όμως, η αστική ανθεκτικότητα είναι «η ικανότητα κατοίκων, κοινοτήτων, θεσμών, επιχειρήσεων και δομών μιας πόλης να επιβιώνουν, να προσαρμόζονται και να εξελίσσονται ανεξάρτητα από χρόνιες πιέσεις και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που τυχόν αντιμετωπίζουν».
Αυτός είναι ένας από τους πολλούς ορισμούς της όπως οριοθετηθηκε,σαν Πλαίσιο Αστικής Ανθεκτικότητας.
Η ακαδημαϊκή συζήτηση εστιάζεται πρωτίστως σε τρεις απειλές:
Την κλιματική αλλαγή.
Τις φυσικές καταστροφές.
Την τρομοκρατία.
Οι πόλεις για να οριστούν ως ανθεκτικές πρέπει να έχουν συγκεκριμένα βασικά χαρακτηριστικά έτσι ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν.
Τα πιο σημαντικά αφορούν την ασφαλή και προσιτή κατοικία, τα βιώσιμα και οικονομικά συστήματα , την προστασία της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς του κόσμου, την μείωση των αρνητικών επιπτώσεων από φυσικές καταστροφές, την παροχή πρόσβασης σε ασφαλείς και χωρίς αποκλεισμούς χώρους πρασίνου και δημόσιους χώρους.
Ο ΟΗΕ οριοθετεί τα παραπάνω με συγκεκριμένους στόχους και δείκτες.
Οι ανθεκτικές πόλεις οφείλουν να προάγουν:
1. Επικοινωνία και Συνεργασία: να προωθούν την ανοικτή επικοινωνία και την συνεργασία.
2. Συνοχή και Κοινωνική Ενσωμάτωση: να διασφαλίζουν ότι όλοι οι κάτοικοι, ανεξαρτήτως κοινωνικού, οικονομικού και πολιτισμικού υποβάθρου, έχουν ίση πρόσβαση σε υπηρεσίες, ευκαιρίες και προστασία.
3. Αειφορία: να ενθαρρύνουν την αειφόρο ανάπτυξη και την χρήση πόρων με τρόπο που διατηρεί το περιβάλλον και εξασφαλίζει μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα.
4. Υποδομές και Τεχνολογία: να επενδύουν σε υποδομές που αντέχουν σε διάφορες απειλές και χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να βελτιώσουν την απόκρισή τους σε κρίσεις.
5. Οικονομική Ανθεκτικότητα: να προάγουν την οικονομική ποικιλομορφία και την διαχείριση του κινδύνου, έτσι ώστε να αντέχουν σε οικονομικές αστάθειες.
6. Προγραμματισμό και Προετοιμασία: να αναπτύσσουν σχέδια και προγράμματα για την διαχείριση κινδύνων και την προετοιμασία για κρίσεις και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
7. Διαφάνεια και Ανοικτή Διακυβέρνηση: να προωθούν την διαφάνεια και την ανοικτή διακυβέρνηση για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης του κοινού και την αποτελεσματική λήψη αποφάσεων.
8. Εκπαίδευση και Ευαισθητοποίηση: να επενδύουν στην εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τους κινδύνους και τις δράσεις αυτοπροστασίας.
9. Επανόρθωση και Ανάκαμψη: να έχουν σχέδια για την ανάκαμψη μετά από κρίσεις και την ανοικοδόμηση της κοινότητας.
10. Προσαρμογή σε αλλαγές: να είναι ικανές να προσαρμόζονται σε αλλαγές στο περιβάλλον, όπως κλιματικές αλλαγές ή νέες τεχνολογίες.
Η Ευρώπη έχει καθιερώσει το δικό της ετήσιο Συνέδριο Αστικής Ανθεκτικότητας,το οποίο διεξήχθη και στην Αθήνα.
Πλέον όλοι έχουν ως προμετωπίδα των δράσεών τους την αστική ανθεκτικότητα.
Ομως σε κάθε περίπτωση μια μεγάλη αντίφαση διαμορφώνει τις εξελίξεις:
Τα συμφέροντα των απλών πολιτών,δεν μπορούν να συμπίπτουν με εκείνα όσων έχουν εξουσία και χρήματα.
Έτσι στην κατεύθυνση της ενδυνάμωσης των πολιτών μέσω συλλογικών δράσεων και ριζοσπαστικών θεσμικών τομών, φαίνεται να δρομολογούνται οι εξελίξεις.
Σε αυτό το εκρηκτικό πλαίσιο καλούνται το κεντρικό κράτος απο τη μια και η αυτοδιοίκηση από την αλλη,να δράσουν άμεσα.
Δεν υπάρχει χρόνος.
Εδω και τώρα επιβάλλεται Κίνημα Αυτοδιοίκησης, που θα προϋποθέτει την αλλαγή του πολιτικού και οικονομικού μοντέλου και θα περιλαμβάνει ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις, πλατφόρμες πολιτών και κοινωνικών κινημάτων.
Εδω και τώρα ενα ολοκληρωμένο σχέδιο,που θα εξειδικεύεται σε τοπικό σχέδιο και ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες των περιοχών.
Θα πρέπει όμως να έχουν ένα καινούργιο στοιχείο,αυτό της κοινωνικής διαβούλευσης και της συμμετοχής των πολιτών.
Σε διαφορετική περίπτωση θα αποτύχει.
Οφείλουμε λοιπόν να βρούμε τον τρόπο συμμετοχικότητας.
Ας πάψουμε να κρυβόμαστε.
Όλοι την επικαλούμαστε θεωρητικά,αλλά στην πράξη την αποφεύγουμε!
Σε αυτή την κατεύθυνση του τοπικού σχέδιο,μπορεί να συμβάλει προωθητικά ο εθελοντισμός.
Είναι το κρίσιμο και συγκρίσιμο πλεονέκτημα για το μέλλον.
Εναν εθελοντισμό που σνομπάρουμε και απομυθοποιούμε.
Ειναι όμως ενα κοινωνικό κίνημα που έρχεται να ισοπεδώσει όλους και όσους στρουθοκαμηλίζουν αυτιστικά,γύρω από τον συγκεντρωτισμό της μιζέριας,της φοβίας και του συντηρητισμού.
Κλείνω λέγοντας πως οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, θα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας και θα επηρεάζουν, λιγότερο ή περισσότερο, τους πάντες.
Θα δράσουμε έγκαιρα και έγκυρα;
Ή θα καταστούμε υπόλογοι των επόμενων γενεών ;
Δήμος Αλμωπίας
Σαν τις ομιλίες του Μπατση και του Γιάντση.Δεν τις θυμάστε ?
ΑπάντησηΔιαγραφή