«Τέτοια περιστατικά, μητροκτονία ή πατροκτονία από εφήβους, δείχνουν δύο πολύ βασικά πράγματα… τη βία στην εφηβεία, τόσο τη βία του ίδιου του έφηβου όσο και τη βία που υπάρχει στην εφηβεία, στην περίοδο αυτή» σημείωσε μεταξύ άλλων ο ψυχαναλυτής – ομότιμος καθηγητής κοινωνικής ψυχιατρικής, Στέλιος Στυλιανίδης, μιλώντας στο ΕΡΤNews και την εκπομπή ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ για την υπόθεση και τα σχέδια δολοφονίας των δύο ανήλικων παιδιών στη Σύμη, ενώ παράλληλα πρόσθεσε πως στόχος του είναι να δείξει «τις πολύ δραματικές ανακατατάξεις που γίνονται στον ψυχισμό του εφήβου, που από τη μια πλευρά προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί, να έχει την αυτονομία του, να απολαύσει τη σεξουαλικότητά του, να ζήσει όλες αυτές τις ορμές που που έχει – είναι μια ορμονική καταιγίδα, μια κοινωνική, μια συναισθηματική και ψυχική καταιγίδα – και από την άλλη πλευρά έχει και βιώνει μια αλλοτριωτική εξάρτηση από τους γονείς».
Πρόσθεσε παράλληλα πως «όταν λοιπόν δεν μπορεί να έχει ελεύθερο το πεδίο της αυτονομίας, να υλοποιήσει την επιθυμία του, δηλαδή να ζήσει, ενώ οι γονείς έχουν αυτό το προνόμιο να ζουν και να απολαμβάνουν τη ζωή τους, την αυτονομία της σεξουαλικότητας, τότε το αντικείμενο της προστασίας και της εξάρτησης, που είναι η μητέρα, πρέπει να αφανιστεί για να πάρει ο άλλος τη δυνατότητα να αυτονομηθεί».
Αξίζει να σημειωθεί πως ο κ. Στυλιανίδης υπογράμμισε την πολυπλοκότητας των πραγμάτων αλλά και τα πολλά ερωτήματα που υπάρχουν τονίζοντας παράλληλα τη σημασία όχι μόνο της οικογένειας αλλά και του ευρύτερου οικογενειακού αλλά και εκπαιδευτικού και κοινοτικού περιβάλλοντος.
Επιπλέον ο κ. Στυλιανίδης μίλησε για μία πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα, με θέμα τη «Βία και εφηβεία και οι προκλήσεις στην εκπλήρωση του γονεϊκού ρόλου» τονίζοντας πως από διάφορες δράσεις σχετικές ένα βασικό και ασφαλές συμπέρασμα μέσα από τον λόγο των ίδιων των εφήβων που καταλήγουν οι ειδικοί είναι «μια κουλτούρα κενού, μη νοήματος, απελπισία, μια κυριαρχία αξιών όπως χρήμα και μια σαγήνη του κακού, δηλαδή δεν μπορώ να έχω χρήμα για να αντιπαρατεθώ σε σένα; θα χρησιμοποιήσω βία για να αντιπαρατεθώ σε σένα, για να αντιμετωπίσω την απελπισία, την αβεβαιότητα για το μέλλον» τονίζοντας ακόμη πως «όλα αυτά είναι προϊόντα ενός ευρύτερου πλαισίου που είναι αυτό που ζούμε όλοι μας και σαν ενήλικες. Καταναλωτική κοινωνία, αξία του χρήματος, τοξική κουλτούρα, κουλτούρα του κενού και κουλτούρα του ναρκισσισμού».
Μάλιστα δίνοντας περισσότερες ακόμη πληροφορίες τόνισε πως αυτό σχετίζεται με τη «σαγήνη που προκαλεί στον έφηβο, όταν ο ίδιος έχει τρύπες στην ταυτότητά του, κενά στην ταυτότητά του, με το να παίρνει likes, likes, like σε αναρτήσεις που κάνει στα social media».
Κλείνοντας ο κ. Στυλιανίδης υπογράμμισε τον γονεϊκό ρόλο και την έννοια όρια λέγοντας «μιλάμε για όρια, αλλά οι γονείς δεν ξέρουν πως να θέτουν τα όρια και να διαπραγματεύονται αυτά τα όρια με τα social media και το κινητό και το smartphone. Και μιλάμε σαν καραμέλα γι αυτό που λέμε ενσυναίσθηση. Υπάρχουν απλές λέξεις νοιάξιμο, αλληλεγγύη, φροντίδα και να κάνουμε από κοινού κοινότητα. Ας τα ξανασκεφτούμε όλα αυτά με μια σοβαρότητα και κυρίως συστηματικότητα, χωρίς, χωρίς μεγάλες διακηρύξεις και μεγάλες μεγαλοστομίες».
Όταν γίνεις γονιός μπορεί να είσαι απροετοίμαστος πολλές φορές.Και ανεκπαίδευτος.
ΑπάντησηΔιαγραφή